O "Mimo moich win" Tarryn Fisher z książkowo czarnobiałą eM

Mimo moich win to książka, która nie tak dawno przetoczyła się niczym burza przez blogosferę. eM udostępniła mi swój egzemplarz (dzięki!:D), więc i ja miałam okazję poznać tę historię. Postanowiłyśmy razem napisać o niej kilka słów-zapraszamy na wspólną recenzję.

Olivia Kaspen młoda, piękna i zadziorna. Prawniczka, która nie boi się ryzyka. Nie szczędzi sobie krytycznych uwag, a nawet jest samokrytyczna, aż do bólu. Kochała, kocha i będzie kochała tego jednego. Głowa swoje a serce swoje. A on? Caleb źródło nieszczęścia. Wypadek samochodowy, utrata pamięci… Spotykają się w sklepie i kolebka uczuć na nowo zaczyna nimi bujać. On jej nie pamięta, a ona płonie od uczuć do niego… Czy ta historia może mieć szczęśliwe zakończenie?




Olivia
Olivia nie jest typową, cudowną bohaterką, która zostaje doświadczona przez los, jednak miłość zwycięża wszystko i tak dalej. Krótko mówiąc, jest wredną, egoistyczną manipulantką, która głównie myśli o tym, czego ona chce. Niezdecydowana i bojąca się zaangażowania nie potrafi jednocześnie zrezygnować z Caleba. Gra nieczysto, przekracza granice, jej zachowanie to dowód, że miłość odbiera rozum. W niej dodatkowo obudziła tę gorszą stronę charakteru. Jednak kiedy patrzę na okładkę i widzę jej wzrok, wydaję mi się, jakby mówiła "Mimo moich win-rzucisz ten kamień pierwsza?" Nie, nie zrobię tego. Ja tę wredotę nawet polubiłam. A Ty eM?
Czy ja uważam, że ona gra nieczysto?
Olivia to wredna suka. Nie możemy się  oszukiwać. Ona nie marzy o kwiatuszkach i serduszkach. Ma w nosie ckliwe teksty! Ona ma cel i do niego dąży. Zdecydowana, wyrachowana o przenikliwym spojrzeniu. Caleb dla niej to powietrze, powiew wiatru i deszcz w pochmurny dzień. Mieszanka różnych doznań! Długo czekałam, aż poznam bohaterkę, która będzie pozbawiona cukierkowej otoczki. Czy ją znalazłam? Tak, i nawet nie będę jej oceniała! Pytasz dlaczego? Ona jest dla mnie idealna! Czarny charakter, który kłamie. Barney Stinson napisał, że ludzie nie lubią dowiadywać się, że są okłamywani, bo kłamstwo to świetna opowieść, którą ktoś zepsuł prawdą… Olivia nie chce psuć świetnej opowieści! To na tyle…

Caleb
Cytat, który przytoczyłaś, świetnie oddaje relacje tej dwójki. Kłamstwo goniło tam kłamstwo, a prawda nie dała rady ich wyzwolić. Czy lepiej byłoby dla niego, gdyby w liceum odpuścił jej warunek na spotkanie i trafił do tego kosza? Tak jakby. Historia tej dwójki pachnie przeznaczeniem-cholernie bolesnym, słodko-gorzkim, jednak gdyby nie ten ból, nie byliby tacy sami.
Całe szczęście, że wyciągnęła go z kosza…
Caleb kojarzy mi się z małym kłamliwym pozerem. Zna zwyczaje Olivii. Wie, że tłuczenie obcasem o podłogę go denerwuje, a nawet powieka mu nie drgnie, gdy Olivia bierze go na przetrzymanie. Wykreowany na biedną owieczkę. Świadomie manipuluje Olivią. Cwany, przebiegły, ale ma serce. To jest najważniejsze. Z czystą ciekawością i pobłażliwą wrażliwością słuch kłamstw, gdy zna prawdę! Postać godna uwagi, a nawet jestem  bardzo ciekawa, jak odbiorę tę historię z jego punktu widzenia. Ten chłopak będzie miał dużo do powiedzenia. Tak myślę…

Finał po 7 latach ich historii jest bardzo smutny, a zarazem życiowy. Ja na koniec
uwierzyłam, że oboje się kochają. Też Cię przekonali?

Tak również uważam, że historia jest do przyjęcia. Przeszli długa drogę. Autorka pokazała, że na przestrzeni lat dużo może się zmienić. Przelotne związki Olivii i stały związek Caleba. Miłość uczy pokory. W tym przypadku to raczej nie działa. Czas to jest lek na całe zło. Dojrzali bohaterowie, którzy kłami, ponieważ się kochają.

Pierwszoosobowa narracja i retrospekcje bardzo dobrze się sprawdziły. Styl autorki jest przyjemny w odbiorze, czytało mi się błyskawicznie. Nieszablonowa bohaterka, wobec której ciężko przyjąć konkretne stanowisko to główny atut tej powieści. Jestem bardzo ciekawa dalszego ciągu tej serii.

Trójkąt towarzyski. Nie wiem, jak ty Dorota odebrałaś całokształt powieści w kwestii całej trójki bohaterów. Mnie nic nie przeszkadzało. Przeciąganie Caleba, jak liny podczas zawodów przypadło mi do gustu. Dlaczego? Ponieważ nie było w tym nic nachalnego. Cała historia nie jest nachalna i naszpikowana erotyką. To duży plus. Styl autorki również odebrałam, jako lekki i przyjemny. Nie męczy, co powoduje, że czyta się szybko bez żadnych komplikacji.

O tak, jeżeli chodzi o seks, to było tu naprawdę sporo napięcia, a scen samych w sobie mało, co jest ogromnym plusem. Trójkąt w tej części był trochę niedojrzały, ale to ze względu na wiek bohaterów, którzy dopiero dorastali na kartach tej powieści. Wszystko, co najgorsze dziewczynki przygotowały pewnie na dalsze części:)
Mimo moich win historia niby banalna. Kłamstwo jest idealną droga do sukcesu. Kłamiąc, trzeba pamiętać o jednym, gdy wypowiadasz je ustami, często oczy powiedzą prawdę. Chcesz się przekonać, czy oczy Olivii ją zdradziły? Sięgnij do Mimo moich win, a może znajdziesz tam odpowiedź.