Co przeczytałam

Takie rzeczy czasem po prostu się zdarzają , przeczytamy w tej książce. Zdarza się śmierć, niepełnosprawność, zaginięcie i starość. Zdarza się choroba, zła decyzja, zdarza się samotność, rozstanie ze złymi słowami na ustach. Zdarza się, że jakąś drogą nikt więcej nie idzie, i o tym jest najnowsza książka Jakuba Małeckiego. Olga pewnego dnia zobaczyła mężczyznę, a raczej dziecko zaklęte w dorosłej postaci. Nie mogła przestać o nim myśleć, przez co gdy spotkała go po raz drugi w tragicznych okolicznościach, poszła za nim i wzięła go do siebie. Tak po prostu. Nie postąpiła zbyt roztropnie. Nie znaczy to, że źle. Nie znaczy też, że dobrze. Czy to spotkanie w ogóle będzie coś znaczyło? A jeśli tak, to ile i dla kogo? Jak dotąd czytałam dwie inne książki autora, Dygot i Ślady , które łączył między innymi klimat małej, zamkniętej społeczności. W Nikt nie idzie akcja toczy się w Warszawie, i według mnie tym razem coś pod tym względem nie wyszło, a w każdym razie wyszło gorz

Kobieta i mężczyzna. Oboje mają po trzydzieści lat, są singlami, mieszkają na tym samym osiedlu, ale nigdy się nie poznali. Agata jest piękną, niezależną, samodzielną kobietą, ale dla jej matki to przecież nic nie znaczy, w końcu skoro córka nie ma męża i dziecka... Krzysiu, bo na pewno nie Krzysztof, to trzydziestoletnie duże dziecko, o które ciągle dba mama - od wyboru studiów, przez zakup mieszkania, po gotowanie obiadków. Głowni bohaterowie są na swój sposób nieszczęśliwi, mimo że na pierwszy rzut oka niczego im nie brakuje. Oboje czegoś szukają. Czy to znajdą? # To o nas przedstawia historię dwojga - można tak powiedzieć - reprezentantów swoich grup społecznych, czyli młodych, wykształconych, przygotowanych do zdobywania świata ludzi. Kobiet, które mogą mieć facetów na pęczki, ale nie mogą znaleźć tego jedynego, na którym im tak naprawdę zależy. Mężczyzn, którzy nie wiedzą czego chcą, a co dopiero mówić o tym, jak to zdobyć. Ludzi przeraźliwie samotnych i bojących się tej

Mitchell's Inn, hotel ukryty wśród górskich lasów, przyciąga gości możliwością złapania oddechu od cywilizacji. Brak internetu, sieci komórkowej, obcowanie z naturą w zimowej scenerii mają swoje zalety, i właśnie za taki weekend goście są w stanie niemało zapłacić. Nawet odcięcie od świata przez burzę śnieżną i pozbawienie elektryczności nie byłoby przeszkodą do spędzenia końca tygodnia w tym miejscu, bo ogień trzaskający w kominku i miłe towarzystwo innych gości mogłoby być dodatkowym atutem. Mogłoby, ale nastrojowa atmosfera przekształciła się w makabrę, kiedy nad ranem zostały znalezione zwłoki. I choć wszyscy uwięzieni w hotelu chcieliby, żeby śmierć nastąpiła w wyniku wypadku, drugie zwłoki rozwiały wszelkie wątpliwości. Wśród nich czaił się morderca, a oni nie mogli uciec. Spokojny wstęp, w którym zapoznajemy się ze wszystkimi gośćmi zmierzającymi do hotelu, podłożył solidny fundament pod tę historię. Dzięki niemu postacie nie były w dalszej części jedynie potencjalny

Kiedy rodzice zabierają na weekend do Francji tylko Eryka, dziesięcioletnia Ola, jak nietrudno się domyślić, czuje się pominięta i rozżalona. Zmuszona zostać na ten czas u dziadków, postanawia sama wybrać się do Francji. Nie ucieka z domu, ale łapie za... książkę. Tyle że nie taką zwyczajną - gabinet dziadka kryje książki wciągające, i to dosłownie, dlatego ani Erykowi, ani Oli nie wolno wchodzić do niego bez opieki. Na szczęście babcia czuwała nad wnuczką i obie wkroczyły do świata Mani Skłodowskiej - dziewczynki, która też bardzo chciała pojechać do Francji, ale nie było jej na to stać. Czy historia, którą pozna Ola, czegoś ją nauczy? Mania Skłodowska to druga część z cyklu "Wciągające książki o wielkich Polakach", mającego przybliżyć młodszym czytelnikom znaczące postacie historyczne w zachęcający i atrakcyjny sposób. Czy tak faktycznie jest? Chyba wystarczy jak napiszę, że po przeczytaniu historii Mani, pierwszą część opowiadającą o Adasiu Mickiewiczu kupiłam bez

Jaką tajemnicę może skrywać jeden niepozorny brulion? Magdalena znalazła w rzeczach poprzednich właścicieli mieszkania dziennik, którego jak wiadomo, nie wypadało jej czytać, ale ciekawość zwyciężyła. Przenosi on ją do roku 2008, kiedy to poukładany świat szanowanego profesora Tomasza Kaweckiego zawalił się pod wpływem jednego wydarzenia. Chociaż trafniej byłby napisać, że zawalił się pod ciężarem wyrzutów sumienia... Książka trafiła do mnie w zasadzie trochę nieoczekiwanie, a że okładka i opis ja dla mnie zapowiadały historię o romansie (spoiler - to nie o tym są Szepty ...), nie spieszyło mi się zbytnio do lektury. Do tego ostatnie spotkanie z obyczajówką delikatnie mówiąc nie przebiegło pomyślnie, więc do lektury kolejnej zabierałam się bez większego entuzjazmu. Może przez to pierwsze pięćdziesiąt stron czytało mi się średnio, tym bardziej, że narratorem jest profesor, więc i język dziennika trochę to oddaje. Kiedy jednak doszło do wydarzenia, które stało się początkiem ko