Co przeczytałam

Żyjemy w ciągłym biegu, dzień za dniem. Mamy dużo obowiązków, zobowiązań, ale przecież dajemy radę, prawda? Jesteśmy świetnymi pracownikami, partnerami, przyjaciółmi, rodzicami. Tylko czy aby na pewno? Jenny to internistka, szczęśliwa mężatka i matka trójki nastolatków. Mąż jest chirurgiem, żyją zgodnie i według bohaterki wiodą zapracowane, ale jednak bardzo udane życie. Pewnego dnia 15-letnia Naomi nie wraca na noc do domu. To wydarzenie jest punktem zwrotnym od którego rozpoczyna się odkrywanie prawdziwego oblicza tej rodziny.

Wojowniczki to zbiór esejów pisanych przez mężatkę z 12letnim stażem, matkę trojga dzieci i autorkę popularnego bloga parentingowego. Prawdziwa historia kobiety, która nie tylko udowadnia, że niemożliwe nie istnieje. Dzieli się również swoimi przemyśleniami na temat tego, jak być nieperfekcyjną i szczęśliwą kobietą. Bulimiczka, alkoholiczka i narkomanka dowiaduje się, że  jest w ciąży  z mężczyzną, z którym spędziła jedynie 10 trzeźwych dni. Postanawia zerwać z nałogami i założyć rodzinę. Pisanie miało być dla autorki jednym ze sposobów poradzenia sobie z przeszłością i pomocą w budowaniu nowej teraźniejszości.

Piękna pogoda u mnie za oknem, u Was też? Tak sobie siedziałam i natchnęło mnie na wakacyjne klimaty. Pomyślałam, że wszyscy robią TAGI, zrobię i ja. Tak więc zapraszam na wakacyjny TAG książkowy:) Króciutki, bo i kiedy przy takiej aurze się rozpisywać? :) 1. 31 sierpnia  Książka, która skończyła się według ciebie za szybko. Kryminały Chmielewskiej mogłyby być dłuższe, dłużej bym miała radochę przy czytaniu:)  2.Plażing Bohater - ciacho. Podeprę się filmową ekranizacją - Bohun z Ogniem i mieczem :D 3. Pacha Janusza w komunikacji miejskiej Co Cię odstrasza w książce? Kiedy autor naprawdę DOKŁADNIE opisuję rozkład zwłok, czerwie, tego typu rzeczy. 4. Budka z lodami Książka, którą spotykasz na każdym kroku. Niezmiennie Grey, odniesienia, porównania i tak dalej. 5. Upał Gorąca okładka. Uwikłani. Pokusa - Laurelin Paige 6. A może by tak rzucić wszystko... Jaki tytuł mógłby nosić Twój tegoroczny urlop? Przeminęło z wiatrem - też mi przeminie. Siedzę w pracy ca

Kochane dzieci, szanowni rodzice, drodzy nauczyciele, wielebny księże proboszczu! (...) Prosimy bardzo, panie wójcie. Tu z przodu, obok księdza proboszcza jest wolne miejsce. Powitajcie brawami, kochane dzieci, szanowni rodzice, drodzy nauczyciele, wielebny księże proboszczu, Pana wójta! Życie prowincji w nieco krzywym zwierciadle. Szkoła, ksiądz proboszcz, mieszkańcy - wobec przemian, jakie dokonują się we współczesnym świecie. Lektura w humorystyczny sposób punktuje absurdy systemu edukacji ale i rzeczywistości nas otaczającej, mediów, ludzkie przywary i słabości.

Z okazji zbliżającego się Dnia Dziecka chcemy Was wspólnie z eM zaprosić do małej zabawy pod tytułem "Od słowa do słowa":) W komentarzach będziecie zostawiać swoje wypowiedzi - jedno zdanie, kilka zdań, wierszyk - forma dowolna. Chodzi o to, żebyście zaczęli i zakończyli słowem, które podajemy z eM. Jeśli zaczynacie od słowa które ja podaję, komentarz zostawiacie u mnie. Wypowiedź kończycie słowem z posta eM. Analogicznie w drugą stronę - zaczynacie słowem z posta eM, u niej zostawiacie komentarz, kończycie wypowiedź moim słowem. Słowa nie wolno odmieniać:) Mam nadzieję, że zasady są jasne, jeśli nie to pytajcie.  Słowo, którym zaczynacie u mnie lub kończycie u eM to: CIAMCIARAMCIA Po drugie słowo zapraszam na ksiazkowaczarnobialaem.blogspot.com Zasady   Oprócz wypowiedzi według powyższych zasad zostawiacie swój adres email. udostępniacie na swoim blogu/facebooku/google+ (gdzie wam wygodniej) konkursowy baner. Należy zostać publicznym obserwatorem

Czy historia dziennikarskiego śledztwa nagrodzonego Pulitzerem jest warta przeczytania? Dodajmy do tego fakt, że film na ten temat został nagrodzony dwoma Oskarami.  Książka zawiera odkrycia zespołu reporterskiego "Spotlight", ujawnione w 2002 roku dotyczące tuszowania afer związanych z księżmi pedofilami na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Historia zakłamania, przemilczeń, unikania odpowiedzialności i wykorzystywania uprzywilejowanej pozycji w społeczności. Przykra i bolesna lektura dla katolika. Jednocześnie otwierająca oczy na fakt, że ślepa wiara w autorytety może okazać się zgubna, zarówno dla wierzących i dla autorytetów.

Lubię serię o porucznik Eve Dallas z nowojorskiego wydziału zabójstw. Nora Roberts stworzyła bardzo wciągający świat z bohaterami do których czytelnik się przywiązuje i chętnie wraca. Kiedy sprawdziłam, że to już 40 (!) tom z tej serii to nie mogłam w to uwierzyć. Choć z drugiej strony wyjaśniałoby to, dlaczego nic mnie już tu nie zaskoczyło. Druga połowa XXI wieku. Porucznik Eve Dallas jedzie na miejsce zbrodni, gdzie zabójca zostawił dla niej wiadomość. Zabił osobę, która nie okazała jej kiedyś szacunku. Jest jej przyjacielem i postara się wymierzyć sprawiedliwość w jej imieniu. Osób które mogą spełniać kryterium mordercy jest całe mnóstwo. Jak więc powstrzymać kogoś, kto nie zostawia żadnych śladów?

Tę książkę przeczytałam już trzeci raz, na pewno będą jeszcze kolejne. Jest to historia z rodzaju tych, które zapadają czytelnikowi głęboko w pamięci. Słodko-gorzka opowieść o której nie sposób zapomnieć. Historia paczki znajomych z małego miasteczka opowiedziana przez kochanka jednej z bohaterek. Czasy PRL-u, budowania "Nowej Polski" dla tego właśnie pokolenia. W opowieści teraźniejszość przeplata się z przeszłością. Towarzyszymy bohaterom od pierwszych chwil ich życia, obserwujemy ich dorastanie i dorosłe życie. Jaki wpływ na tych ludzi mi epoka, a jaki dom, w którym żyją?

Coben zdobył moje serce serią o Myronie Bolitarze, a konkretnie postacią Wina – delikatnie mówiąc bardzo specyficznego przyjaciela głównego bohatera. Książki spoza tej serii jakoś mnie nie porwały, jednak nie powiem, że są słabe. Po prostu dla mnie tamte są tak dobre, że ciężko im dorównać. Co więc myślę o Tęsknię za Tobą? Kat Donovan to detektyw nowojorskiej policji, która ma za sobą dwa bolesne rozstania – jedno z zamordowanym na służbie ojcem, a drugie z narzeczonym którego kochała a on ją porzucił. Po 18 latach wciąż nie zamknęła tych dwóch rozdziałów swojego życia ponieważ pewne szczegóły nie dają jej spokoju. Kat po praz kolejny zamierza grzebać w przeszłości. Tylko czy na pewno chcę wyciągać na światło dzienne stare upiory?

Nominacja przywędrowała do mnie z bloga z książką do łóżka za co bardzo dziękuję:) Nie na wszystkie pytania znalazłam odpowiedź (moja krótka pamięć pozdrawia), więc po pełną listę pytań zainteresowanych odsyłam do nominującej:) Apetyt rośnie w miarę jedzenia - książka jednotomowa, której kontynuację chętnie bym przeczytał. Katarzyna Grochola - Huston, mamy problem Książka o Jeremiaszu to jedna z moich ulubionych powieści pisanych z męskiego punktu widzenia. Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki - książka, którą mogę czytać wielokrotnie. Książki autorstwa Nory Roberts Wiele z nich czytałam więcej niż raz. No dobra, więcej niż dwa razy. Stary, ale jary - ulubiona książka z dzieciństwa.   Lucy Maud  Montgomery - Ania z Zielonego Wzgórza Zajeździłam tę książkę, rozleciała się:P     Nie chwal dnia przed zachodem słońca - książka, która rozczarowała mnie zakończeniem. Katarzyna Michalak - Bezdomna   Kto czytał, ten wie o czym mówię.

Nadszedł czas na zrobienie sobie krótkiej przerwy od kryminałów i thrillerów. Tymczasowe rozstanie jak za chwilę się przekonacie jest niepełne, ale ostatecznie była to historia w której wątek kryminalny stanowił jedynie tło, więc w sumie się nie liczy:P Na małym osiedlu dużo się dzieje - ktoś zamordował pewnego jurnego emeryta, po krzakach lata okazywacz, a pod oknem Justyny powstaje biuro matrymonialne. Na dokładkę do dziwnie zachowującego się sąsiada w odwiedziny przyjeżdża jego krewny - piękny i idealny książę z bajki. Niestety bajka nie  przewiduje głównej roli kobiecej, ponieważ książę jest...księdzem. 

Powoli zaczynam czuć przesyt jeśli chodzi o kryminały. Siedząc ostatnio w pracy zaczynałam dwie książki i obie po kilkudziesięciu stronach odłożyłam. Wreszcie w torbie z książkami znalazłam tę ze zdjęcia.  Czerwone gardło czytałam już tak dawno, że w zasadzie nie pamiętałam akcji i czułam się jakbym czytała ten wspaniały kryminał po raz pierwszy. Wybitnie śmiercionośna broń zostaje przemycona do Norwegii. Co więcej, śledczy Harry Hole podejrzewa, że trafiła ona w ręce amatora. Kto i po co kupuje snajperski karabin? Śledztwo prowadzi do środowiska neofaszystów i historii sięgających czasów II wojny światowej. Czy komisarz zdoła rozwikłać tę zagadkę na czas? Komuś z bliskiego otoczenia policjanta będzie zależało na tym, by mu się to nie udało... Po tych dwóch odłożonych książkach ta była jak balsam na moją tego dnia wybitnie wybredną duszę. Autor na dzień dobry zaczyna mocnym wejściem, by przykuć moją uwagę przerywając pierwszy wątek w odpowiednim momencie. Historia głównego

źródło Każdy z nas lubi czytać dobre książki, większość z nich faktycznie taka jest. Jednak czasami zdarza się, że coś nam w książce nie gra. Czytelnik to stworzenie o specyficznych upodobaniach, każdemu może przeszkadzać co innego. Postanowiłam napisać o tych rzeczach które mi, prostemu odbiorcy, psują przyjemność z lektury. Ale o co chodzi? - po 1/3 książki nie mam pojęcia o czym czytam. Wątków albo jest od groma i nie wiem, który jest główny albo jest jeden za to nie do ogarnięcia. Syndrom "Nad Niemnem" - opis...opis....opis na opisie który spowalnia akcję aż do przesady. Heheszki, czyli dociśnięty   humor - żarty niczym najlepsze suchary podnoszące brwi do linii włosów jak nie dalej.  Klepanie oklepanego bez wkładu własnego - nie przeszkadzają mi powtarzające się motywy, wątki czy pomysły na fabułę. Kryminały po które najchętniej sięgam to w sumie jeden wielki motyw trupa. Pytanie co dalej. Zazwyczaj każda historia czymś się odróżnia, czytelnik jest w

Po skończonej lekturze nie zasiadłam jak zazwyczaj od razu do napisaniu paru słów. Potrzebowałam ochłonąć, przemyśleć to czego się dowiedziałam, ubrać w słowa choć część tych emocji, które towarzyszyły mi podczas lektury.  Ebola - wszyscy pamiętamy tę swoistą panikę która towarzyszyła relacjom z krajów dotkniętych tym wirusem. Wielu z nas pewnie zastanawiało się, czy wirus rozprzestrzeni się też w Europie i będziemy mieli powtórkę z epidemii dżumy czy innej choroby która mogłaby nas zdziesiątkować. Afryka stała się miejscem, od którego kto tylko mógł trzymał się z daleka. W przeciwieństwie do autora tej książki i jego żony. Oni postanowili tam pojechać, by na własne oczy zobaczyć przed czym drży świat. Podróż zaczynamy od krajów, w których wirus obecny jest jedynie na plakatach informacyjnych i w świadomości ludzi tam mieszkających. Poznajemy skrajną biedę, życie codzienne mieszkańców, ich mentalność. W miarę czytania zbliżamy się do wstrząsającego obrazu jakim jest życie w pa