Michał Matuszak - Odgrodzeni

Już po opisie z okładki tej książki wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Książka oparta jest na autentycznych wydarzeniach. Tematyka w niej poruszana nie jest łatwa a jednocześnie jest bardzo powszechna - takich historii wokół nas jest wiele, zbyt wiele. Autor zabiera nas do  ich środka.

Samotność wynikająca z braku miłości, szacunku czy poczucia bezpieczeństwa to jedna z najbardziej bolesnych form odgrodzenia.

Historia małego chłopca

Kilkuletni Eryk nie ma w domu lekko. Dzieli pokój ze starszym bratem, który dręczy go fizycznie i psychicznie. Ojciec - choleryk i przemocowiec wzbudza w chłopcu lęk. Matka nie potrafi zapewnić chłopcu poczucia bezpieczeństwa. Dziecko w domu czuje, że zawadza, przeszkadza, powoduje wszystkie kłótnie i awantury. Czy wynika to tylko z dysfunkcyjnosci tej rodziny czy może jest jakiś inny powód? 

Świat oczami Eryka był podróżą do świata dziecka które już dostrzega, że jego życie różni się od życia rówieśników, jednak nie rozumie dlaczego tak jest. Czytając, możemy dokładnie zobaczyć jak przemoc w rodzinie wykrzywia obraz rzeczywistości przyswajany przez dziecko.

"Mamy mają za zadanie pilnować domów, gotować, sprzątać, prać i czytać książki, a ojcowie mają mieć prawa: jazdy, pracować, pić alkohol, interesować się sportem i bić swoje dzieci."

Jak potoczy się dalsze życie zaniedbanego, bitego, wciąż wrażliwego i dobrego chłopca?

Historia dorosłej kobiety

Autor książki na spotkaniu autorskim w żeńskim zakładzie karnym poznaje młodą kobietę, która zgadza się korespondencyjnie opowiedzieć mu swoją historię. Z listów poznajemy osobę pochodzącą z patologicznej rodziny która zwiazawszy się z mężczyzną, nieświadomie powtórzyła schemat z domu rodzinnego. Historia tej kobiety jest przykładem na to, że wielu ludzi potrzebuje tylko szansy, a sami włoża potrzebny wysiłek w celu zmiany swojego życia.

Eryk to dziecko, które jest jedynie odbiciem emocji innych - w domu i wśród kolegów z podwórka. Najlepiej czuję się sam, bo wtedy nie jest uzależniony od nastrojów innych. Czytając, przeżywamy swoisty mord jego poczucia własnej wartości czy rozwoju emocjonalnego. Jego reakcje i podejmowane przez niego działania  są uzależnione od innych - wyrobił w sobie nawyk duszenia swoich pragnień. Chciał ze wszystkich sił dogodzić innym. 

Sylwia ukształtowana przez srodowisko w więzieniu dostaje szansę na rozwój osobowości, którą wykorzystuje. Czyta, pyta, rozmyśla, uczy się żyć z krzywda wyrządzoną jej przez najbliższych.

Czytając, bardzo silnie odczuwałam wszelkie emocje towarzyszące bohaterom. Lektura była dla mnie emocjonalną huśtawka, od śmiechu do łez. Te dwie historie łączy nie tylko znamienny tytuł czy ciężkie dzieciństwo. Łączy je również to, jak często można na nie w społeczeństwie natrafić. 

Myślicie, że to smutna książka?  Według mnie nie. Jest tu miejsce na optymizm, na zmiany na lepsze. Autor zwraca nam uwagę na to, byśmy w życiu starali się patrzeć na innych odrzucając stereotypy. One również potrafią odgradzac, często skuteczniej niż mur z okładki.

Po tej lekturze z całą pewnością zasilam szeregi czytelników Michała Matuszaka. A wy?;) Skusicie się na tę książkę?

Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorowi.

Wydawnictwo: Białe pióro

Rok wydania: 2015

Ilość stron: 240