Szybko-szybko. Frank Ahrens - Koreańczycy. W pułapce doskonałości

Jeśli patrząc na tę okładkę spodziewacie się czegoś na kształt przewodnika turystycznego po Korei Południowej, to zostaniecie zaskoczeni. O ile w ogóle można mówić w przypadku tej książki o przewodniku, to dotyczyłby on bardziej mentalności mieszkańców tego odległego kraju, drogi, którą przeszli, by zbudować dzisiejszą Koreę, oraz... branży samochodowej. 

Ten niemal beletryzowany reportaż to dzieło byłego dziennikarza The Washington Post, który w Korei został wiceprezesem Hyundai Motor Company. Jako emigrant z Zachodu musiał się zmierzyć nie tylko z całkiem nowym dla siebie środowiskiem pracy (droga od newsroomu w USA do azjatyckiej korporacji, w której odpowiedzi na relacje między pracownikami często należy szukać w konfucjanizmie, bez wątpienia była długa i wyboista), ale też całą nową dla siebie kulturą. Jako urodzony obserwator obdarzony poczuciem humoru i lekkim stylem, Frank Ahrsen jest niemal wymarzonym przewodnikiem po Korei dla zachodniego odbiorcy. 

Pułapka doskonałości

Nie czytałam dotąd żadnej podobnej publikacji, dlatego praktycznie wszystko w tej książce było dla mnie całkowitą nowością. Sama Korea to naprawdę niezwykłe państwo, choć raczej powinnam napisać, że niezwykli są jej mieszkańcy. Z wielkiej nędzy do wielkiego bogactwa w zaledwie kilkadziesiąt lat - jak tego dokonali? Z jednej strony można im zazdrościć, z drugiej, wiadomo, sukces ma swoją cenę, i to do niej nawiązuje tytuł. Nie miałam pojęcia, że ich położenie geopolityczne jest aż tak skomplikowane, co prawda o zagrożeniu ze strony północy ciężko byłoby nie wiedzieć nawet komuś kompletnie niezorientowanemu w sytuacji międzynarodowej, ale już wzajemne relacje między Koreą a Chinami czy Japonią to dla mnie coś nowego. Zaskakujące jest również samo podejście południa do północy - autor pisze, że Zachód czasami odbiera zachowanie reżimu jako farsę. Jak odbiera je południe, dowiecie się z książki. Jeśli już przy tym jesteśmy, to wzmianka o obozach dla wrogów północnego reżimu zmroziła mi krew w żyłach, wróćmy jednak do demokratycznego południa. Po kilkudziesięciu latach intensywnego rozwoju to państwo stanęło na swego rodzaju rozdrożu. Żyjący według pali-pali (szybko-szybko) Koreańczycy powoli zaczęli dostawać zadyszki od tego ciągłego biegu ku doskonałości. Autor przyglądając się im z perspektywy obcokrajowca próbował dać czytelnikowi odpowiedzi na kilka pytań, między innymi skąd u Koreańczyków ten pęd oraz co dalej z drogą, po której pięli się w górę.

Zaskakująca kultura

Interesujące były też potyczki autora z nowym dla niego środowiskiem i kompletnie odmiennymi zasadami, którymi kierowało się społeczeństwo koreańskie. Gafy i śmieszne, ale i krępujące sytuacje były na porządku dziennym. Właśnie te fragmenty dotyczące różnic kulturowych były dla mnie najciekawsze z całej książki. Najbardziej zaskakująca informacja dotyczyła jednak czegoś innego. Nie sądziłam, że nie mając w zasadzie żadnych wyobrażeń na temat Koreańczyków podczas lektury dowiem się, że myślę stereotypami, bo powiedzcie sami - czy uwierzylibyście gdybym powiedziała, że Rosjanie piją najwięcej alkoholu wysokoprocentowego na świecie? Myślę, że większość z Was tak. A gdybym powiedziała, że Koreańczycy biją ich na głowę i to ponad dwukrotnie?* Kultura picia w Korei naprawdę mnie zaszokowała. Perfekcyjni, wyjątkowo zadbani, skupieni na pracy ludzie sukcesu? Tak. Pijani w sztok i śpiewający karaoke? Tak, dokładnie ci sami ludzie. Nie tylko autor dziwił się tej jakby podwójnej naturze, ja również.

Hyundai, Hyundai, jeszcze więcej Hyundaia

Frank Ahrens dzielił się też z czytelnikiem swoim życiem osobistym, i w zasadzie nie miałam z tym  większego problemu, bo w większości miało wiele wspólnego z głównym tematem publikacji. Problem miałam za to z czym innym. Kiedy na okładce przeczytacie, że emigrant z Zachodu będzie przedstawiał świat azjatyckiego biznesu przez pryzmat najlepszej koreańskiej firmy motoryzacyjnej, to tym razem blurb ma rację. A kiedy przeczytacie fragment, w którym autor wspomina o swojej sympatii do samochodów, możecie potraktować to dosłownie. O Hyundaiu i jego autach wiem po tej książce więcej, niż kiedykolwiek zamierzałam się dowiedzieć o jakiekolwiek firmie motoryzacyjnej. I nie mam co do tego jakiegoś większego ale, bo to było dla mnie zupełnie nowe doświadczenie - zdobywanie nowych rynków, budowanie marki, PR, targi samochodowe - wbrew pozorom czytało mi się o tym bardzo dobrze. Pokonały mnie niezbyt liczne, ale nadrabiające szczegółowością opisy poszczególnych modeli Hyundaia. Frank ewidentnie nie tyle lubi samochody, co wręcz je uwielbia, i w kilku miejscach dał temu wyraz.   

Podsumowując, jeśli szukacie czegoś o Korei Południowej z naciskiem na jej kulturę, napisanego w przystępny sposób, to książka byłego dziennikarza nadaje się do tego jak ulał. A jeśli w Twoim garażu stoi Hyundai, to tę książkę po prostu musisz przeczytać;)

*https://www.vice.com/pl/article/ppjbkv/multimilionowy-przemys-antykacowy-korei-poudniowej (musiałam sprawdzić, bo aż nie chciało mi się wierzyć. Co prawda niełatwo było znaleźć stronę z tą informacją, to jedna z dwóch, która wygląda na bardziej wiarygodną, są linki do statystyk WHO i Euromonitoru).