Przeczytałam, a nie zrecenzowałam

Ostatnio czytałam parę książek niepochodzących ze współprac z wydawnictwami, a to luksus, na który już od dawna nie mogłam sobie pozwolić (stwierdzam fakt, nie uskarżam się).  W ramach nowej blogowej polityki nie będę pisać dla każdego z tych tytułów osobnej opinii, bo po prostu nie mam obecnie weny, a zmuszać się nie zamierzam. Chciałabym jednak chociaż napomknąć o tych tytułach, bo naprawdę cieszyłam się czytając bez żadnych zobowiązań i mam z nimi dobre  skojarzenia.

Magdalena Knedler Nie całkiem białe Boże Narodzenie (prezent od wydawnictwa).

Czytana w połowie grudnia, jako wprowadzenie w klimat świąt. Świetny kryminał z nutą humoru. Miejscem akcji jest pensjonat, w którym na kilka dni przed Wigilią zostaje znaleziony trup. Goście pensjonatu trafiają na listę podejrzanych, a zagadkę rozwiązywać będzie policjant ze słabością do krówek ciągutek, prywatny detektyw o sławie Rutkowskiego i wyglądzie prezydenta Słupska, oraz młoda kobieta o zamiłowaniu do chodzenia z kijkami, które ściągnęło na nią kłopoty. Polecam jak najbardziej.

Tarryn Fisher Margo (zakup własny).

O tym, że w Bone stoi dom czytaliście już pewnie nie raz - ta książka przewaliła się przez blogosferę z siłą huraganu. Czy jestem zadowolona z lektury? I tak i nie. Mniej więcej do połowy byłam absolutnie na tak i spodziewałam się określonej ścieżki dla fabuły. Fisher miała na swoją książkę inny plan, który mnie nie przekonał. Do tej pory nie wiem dokładnie, o co w tej końcówce chodziło, i nie jest to ten rodzaj niepewności, który lubię. Mimo wszystko nie żałuję, że przeczytałam, zaspokoiłam w końcu ciekawość :)

Jodi Picoult Bez mojej zgody (prezent od Kasi wielbicielki książek).

Panią Picoult lubię i cenię od lat za takie książki jak właśnie Bez mojej zgody, w których poruszony problem jest złożony tak bardzo, że nie można jednoznacznie wskazać palcem na kogoś i powiedzieć "to ty jesteś ten zły". Tym razem historia opowiada o pewnej trzynastolatce, która nie chce oddać śmiertelnie chorej siostrze nerki. Brzmi jakby była straszną egoistką? Druga strona medalu jest taka, że ta trzynastolatka została poczęta metodą in vitro tylko po to, by stanowić dla idealnie zgodnej genetycznie chorej siostry bank potrzebnych narządów. Straszni rodzice, którzy tak przedmiotowo potraktowali swoje trzecie dziecko? Przekonajcie się sami.
P.S. Jeśli oglądaliście film, to nie umywa się on niestety do książki, nawet Cameron Diaz nie dała rady.

Magdalena Knedler Historia Adeli (zakup własny).

Kupiłam ją praktycznie zaraz po premierze, i były to bardzo dobrze wydane pieniądze. Powiedzieć, że pani Knedler czaruje słowem, to jak nic nie powiedzieć. Tytułowa Adela wraca do  Wrocławia po dziesięcioletniej nieobecności. Poza dwoma walizkami i planem "jedna dobra rzecz", przywiozła ze sobą duży bagaż bolesnych przeżyć. Powoli rozpakowywać go będzie  w towarzystwie mężczyzny, który wynajmie jej piętro swojego mieszkania.  Subtelnie opisane emocje, wyczucie przy ciężkich tematach, zgrabnie połączone różne wątki i humor - obyczajówka pierwsza klasa!

Czytaliście którąś z tych książek? Co o nich myślicie?