Olga Rudnicka - Natalii 5 [recenzja]

Będąc w bibliotece byłam zmuszona zapuszczać się w coraz bardziej zapomniane półki, ponieważ wszystkie nowsze książki jak na złość "wyszły". Nie ma jednak tego złego, ponieważ w ręce wpadł mi ten oto egzemplarz książki Olgi Rudnickiej. Do poznania twórczości autorki przymierzałam się od dawna, więc zadowolona zabrałam się do lektury, spodziewając się dobrej rozrywki. Czy słusznie? 

Pięć kobiet. Pięć Natalii Sucharskich. Pięć równo podzielonych milionów. Jeden dom. Jeden tatuś oszust i bigamista, który popełnił dziwne samobójstwo. I niejedna tajemnica, którą będą chciały odkryć nie tylko nowo poznane siostry. 

Pomysł na pięć sióstr, które nie mają o sobie pojęcia do czasu odbioru spadku był wyjątkowo śmiechogenny. Siostry Sucharskie różniły się od siebie wyglądem, zachowaniem i sytuacją życiową, łączył je zaś niewyparzony język, temperamencik i umiejętność komplikowania najprostszych spraw. Rozwój ich wzajemnych relacji był nie tylko pełen zabawnych sytuacji, ale też przywodził na myśl przyspieszony kurs oswajania się z całkowicie nową i niesamowitą sytuacją. Ciężko wybrać jedną Natalię, która najbardziej przypadła mi do gustu, każda z nich była na swój sposób charakterystyczna i każdą dało się lubić.  Siostry w nowym domu mogły sobie skakać do oczu, co też z upodobaniem robiły, jednak w obliczu pytań komisarzy policji zdawały się mówić jednym głosem.

Dwóch policjantów badających sprawę samobójstwa uroczego ojca pań Natalii (kandydata na ojca roku swoją drogą) szybko zorientowało się, że im bardziej zgodne są Sucharskie, tym bardziej kręcą. Ta wiedza jednak niczego im nie dawała, bez ich współpracy nie mogli posunąć sprawy dalej. A że jest jakieś dalej w sprawie samobójstwa świadczyły nie tylko pewne niepasujące do tej teorii elementy. Natalie same do końca nie wiedziały, w co wpakował je ojciec, ale po przeczytaniu listu od niego doszły do wniosku, że sprawa jest śliska, więc im mniej osób będzie wiedziało o co chodzi, tym lepiej. Pięć kobiet gmatwało wątek tak koncertowo, że nawet nie próbowałam za nimi nadążać. Komedia pomyłek, zmyłek, śmiesznych sytuacji i podwójnych blefów, w których gubiły się nawet one same trwała od początku do samego końca.

O ile przez większą część książki czytałam sobie leniwie z przymrużeniem oka i delikatnym rozbawieniem, o tyle finał   powieści wciągnął mnie na całego. Nie spodziewałam się aż takich emocji przy odkrywaniu rozwiązania sprawy, więc byłam tym faktem przyjemnie zaskoczona. Okazało się, że mimo humoru wyłaniającego się praktycznie z każdej strony Natalii 5 to też  kryminał z porządną zagadką i satysfakcjonującym finałem. Dobrze, że na koniec kryminalny aspekt wyszedł w pełnej krasie przed śmiech i absurdalne sytuacje. 

Nic dziwnego, że egzemplarz biblioteczny jest tak przechodzony. Natalii 5 to kawał porządnej rozrywki z ciekawą zagadką, której rozwiązanie zadowoli fanów kryminału. Po lekturze dołączam do fanów Olgi Rudnickiej i rozpoczynam polowanie na resztę jej książek.

Autor: Olga Rudnicka
Tytuł: Natalii 5
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Rok wydania: 2011
Liczba stron: 560
gatunek: kryminał, komedia