Tucker Max - Oby w piekle podawali piwo

Autor: Tucker Max
Tytuł: Oby w piekle podawali piwo
Wydawnictwo: Editio
Rok wydania: 2016
Liczba stron: 382

Oby w piekle podawali piwo  to książka, która przez długi czas utrzymywała się na liście bestsellerów "New York Timesa", sprzedano ponad  milion egzemplarzy na całym świecie. Autor opisuje w niej swoje alkoholowe i seksualne ekscesy dotyczące lat jego młodości - początkowo publikował je na blogu, który miał miliony odsłon.

 

Tucker Max to prawdziwy dupek. Nie chodzi mi nawet o to, że przez większą część czasu był naprany jak pekaes ani o to, że liczba jego partnerek seksualnych była trzycyfrowa. Traktował ludzi instrumentalnie, zdarzały się sytuacje, od których włos jeżył mi się na głowie, jednak żeby być sprawiedliwą - nikogo do niczego nie zmuszał. Specjalnie wybierał takie dziewczyny, które wiedzą, na co się piszą, a ja czytając nie mogłam uwierzyć, że po świecie chodzi tyle TAK łatwych dziewczyn.

"Szkoda, że DJ Orthodoxy z nami nie został. Właśnie pokłóciłyśmy się na górze, która ma się przespać z którym. Ja tu nie mieszkam, to dom tamtych dwóch dziewczyn, tak więc wyszło, że musimy zrobić to na sofie tutaj."

Kiedy stał się sławny, już nawet nie musiał chodzić po barach - chętne same pchały mu się do łóżka. Dla Tuckera 4 dni bez seksu to długa przerwa. Raz po raz śmiałam się jednocześnie mając oczy jak pięć złotych i powtarzając pod nosem "to nie może być prawda". Jednak może i choć jestem w tych sprawach gąską w porównaniu z bohaterem, to żyje dostatecznie długo by wiedzieć, że nie ma takiej rzeczy która byłaby niemożliwa do zrobienia. Ciężko w to uwierzyć, ale opisane historie wydarzyły się naprawdę. Tucker zabrał mnie do świata, o którym do tej pory nawet nie czytałam - a przeczytałam już całkiem sporo. Męski punkt widzenia wyłaniający się z tej lektury jest jak dla mnie delikatnie mówiąc nieco szokujący, (singielki apel do was - stay save - nowo poznane ciacho mogło zaliczyć tego dnia dwie inne laseczki i niekoniecznie wziąć prysznic.) 

"Dziewczyna: Wcale nie jesteś taki dobry w łóżku, jak mówiła mi to przyjaciółka.
 Tucker: To dlatego, że z nią się starałem. Podobała mi się."

  

Chwilami świetnie się bawiłam czytając o przygodach bohatera i jego paczki przyjaciół, chwilami czułam wręcz obrzydzenie kiedy akcja dotyczyła nie tyle seksu co objawów przedawkowania alkoholu. Ten człowiek ewidentnie miał ze sobą problem. Pod koniec lektury zastanawiałam się co się z nim potem stało? Był naprawdę na emocjonalnym dnie. Posłowie napisane z okazji rocznicowego napisania książki wiele wyjaśnia (mały spoiler - autor nie umiera na żadną chorobę weneryczną). Po przeczytaniu słów napisanych przez 41letniego mężczyznę w których odnosi się do spisanych przez siebie wydarzeń cała książka nabrała dla mnie innego wymiaru, przestała być jednym wielkim stosunkiem pod wpływem alkoholu, a ja poczułam do bohatera sympatię. Na stronie Wikipedii znalazłam informację, że autor przeszedł psychoterapię, wnioskując z lektury z pewnością jej potrzebował.

Książka podzielona została na krótkie rozdziały, przy których mamy informację kiedy zdarzenie miało miejsce i kiedy zostało spisane, co znacznie ułatwia czytelnikowi odnalezienie się w lekturze. Czyta się szybko, język jest przystępny, spora ilość dialogów nadaje całości tempa. Narracja jest pierwszoosobowa, bohater często zwraca się do czytelnika, czuć łatwość w operowaniu słowem i wzbudzaniu zainteresowania w odbiorcy.

Podsumowując jest to niecodzienny tytuł, w którym zostały opisane prawdziwe sytuacje z życia autora. Oby w piekle podawali piwo to zbiór historii z których wynika, że niektórzy mężczyźni jak i kobiety z pewnością by się nie obrazili, gdyby rzeczywiście mogli się go tam napić. "New York Times" przedstawia tę książkę jako "niezwykle zabawną i całkowicie naganną" - okładkowa rekomendacja jak mało kiedy sprawdza się w stu procentach. 

Za możliwość przeczytania dziękuję 

https://en.wikipedia.org/wiki/Tucker_Max