Recenzja Driven, czyli jestem jakaś lewa

Autor: K. Bromberg
Tytuł: Driven
Wydawnictwo: Septem
Rok wydania: 2015
Liczba stron: 374
Gatunek: literatura erotyczna

Kiedy zgadałyśmy się z Emilią na temat tej książki i poprosiłam ją o pożyczenie mi jej żartowałyśmy, że jeśli nie spodoba mi się erotyk który praktycznie podbił blogosferę, to coś ze mną jest nie tak. Cóż mogę powiedzieć - Emilka, miałaś rację! Jeszcze tylko wspomnę, że jest tu kilka małych spojlerów. No to zaczynamy:D

Colton to kierowca wyścigowy mogący mieć każdą dziewczynę. Rylee pracuje w fundacji pomagającej opuszczonym dzieciom. Jest spokojną, poukładaną dziewczyną, na którą  przeszłość ma duży wpływ. On chce od niej seksu, ona chce czegoś więcej. Czy uda im się stworzyć związek?

Powiem szczerze, że zapowiadało się całkiem całkiem. Mamy dziewczę, które zgrabnie popada w atak paniki zatrzaskując się przy tym w jakimś pomieszczeniu. Mój  czytelniczy nos mówił mi, że zaraz na ratunek przybędzie jakiś cud chłopak, żeby wybawić ją z opresji - #soromantic.  Wrażenie "to może być fajna książka" towarzyszyło mi aż do strony dziewiątej, gdzie od ostrego ataku paniki przechodzimy od razu do ostrego ataku seksualnego napięcia z nieznajomym. Wiecie, jak umierają marzenia?

-Masz szczęście, że nie zaciągnąłem cię z powrotem do tej komórki, w której cię znalazłem(...) Żeby cię zerżnąć i wyrzucić ze swojego życia. A potem ruszyć dalej.

Kurtyna.
 Już było po ptokach, ale czytałam dalej. Przejdźmy do bohaterów.

Colton to chłopak z metodą podrywu na gimnazjalistę.

- Te słowa, o Boże - naśladuje mnie, przejeżdżając palcem po moim policzku. - Teraz już wiem, jak zabrzmisz, wypowiadając te słowa, gdy będę głęboko w tobie.

Tak, oni widzą się pierwszy raz. Ale zdążyli się już całkiem dobrze poznać.

Mimo tych wyszukanych słów i subtelnych podtekstów serwowanych przez praktycznie całą książkę nie jest to postać, którą ma się ochotę kopnąć w cztery litery. Ostatecznie chłopak chce seksu, nie kryje się z tym, nie zmienia zdania co pięć sekund, a że metody ma takie jakie ma - chłopcy kiedyś dorastają, prawda? Przynajmniej większość z nich. Kiedy wreszcie przestanie zachowywać się jak szczeniak to będą z niego ludzie, parę scen z jego udziałem to potwierdza. Też ma jakąś swoją tajemnicę z przeszłości, która skrzywiła mu psychikę. Wątek adoptowanego chłopca z problemami emocjonalnymi gdzieś już był, ale to nie jest zarzut, tylko stwierdzenie faktu.

Za to Rylee... Och, ta dziewczyna a przy tym narratorka w tej powieści... Ona rozwala system. Najpierw się całuje, a potem zarzuca, że ją chłopak wykorzystał i ona wcale taka nie jest! Nie! Ona nie jest jak inne dziewczęta wskakujące mu do łóżka, absolutnie nie zamierza mu się oddać. Trwa w tym zacnym postanowieniu około dwa tygodnie niezbyt intensywnej znajomości, przy czym taki pikuś jak krępowanie rąk i zasłanianie oczu podczas stosunku z praktycznie nieznajomym facetem nie wart jest nawet wspominania. Nie chodzi mi o fakt, że był seks (W erotyku? Seks? Jestem w szoku!) Chodzi mi o to, że kreowała się na taką niedostępną, taką, która mu odmówi bo ona nie jest jak te jego ślicznotki, i tym go w zamyśle chyba zdobędzie. A wyszła z tego dupa blada. Do tego to ciągłe zmienianie zdania, wysyłanie sprzecznych sygnałów, zapominanie co pięć sekund o oddychaniu w jego przytłaczającej obecności, bo jest taki dominujący... Też znam to uczucie, kiedy feromony odbierają zdolność racjonalnego myślenia, ale wszystko ma swoje granice. Podobnie jak moja odporność psychiczna w momencie zagrzewania do boju jakiejś wewnętrznej dziwki, czy mówienie o rozpalaniu wewnętrznej benzyny. Ilość facepalmów i uderzeń książką w czoło przekroczyła chyba wszelkie moje dotychczasowe doświadczenia. Kiedy już, już było całkiem dobrze i nakręcałam się trochę (tak, były dobre momenty, oni czasem również rozmawiali), za moment któreś walnęło takim tekstem, że witki mi opadały.

Żeby nie było, że książka jest absolutnym złem - nie jest. Warsztat autorki jest w porządku, poza głównymi bohaterami coś tam jeszcze w tej historii istnieje. Powiem więcej, wątek pracy Rylee i chłopców, którymi się opiekowała, bardzo przypadł mi do gustu. Dodatkowo akcja nie opiera się tylko na sypialni - więcej gadają o tych seksach, niż ich rzeczywiście mają. Całkiem sprytnie zostały zasygnalizowane kolejne postaci na następne części serii. Nawet jednego wątku jestem ciekawa, mianowicie znajomości Rylee z siostrą Coltona, jednak raczej  nie dowiem się, jak ich znajomość się rozwinęła.

Wszystko jest dla ludzi, ale nie każdy ludź będzie do wszystkiego - tymi słowami kończę tego posta jak i moją przygodę z erotykami, przynajmniej na jakiś czas.