Agnieszka Krawczyk - Morderstwo niedoskonałe

Tytuł: Morderstwo niedoskonałe
Autor: Agnieszka Krawczyk
Wydawnictwo: SOL
Rok wydania: 2011 
Ilość stron: 285

Zdecydowałam się wypożyczyć tę książkę jedynie ze względu na to, że Monika Szwaja, której książki uwielbiam napisała rekomendację na (swoją drogą mocno przeciętną) okładkę. Z opisu wynikało, że ma to być zabawna historia. 

W pewnym wydawnictwie prezes decyduje się wydać książkę, którą pracownicy ocenili jako strasznego gniota i zarchiwizowali (czytaj pozbyli się). Udało im się jednak odzyskać część tego "dzieła" a resztę dopisać. W konsekwencji napisali ją praktycznie od nowa. Pozycja ma być mocno promowana na Targach Książki i szef życzy sobie obecności autora. Pan każe - sługa musi, jednak mimo najszczerszych chęci pracownicy nie są w stanie spełnić życzenia prezesa. Radzą sobie z tą trudnością twórczo, co sprowadza na nich niemałe kłopoty i zainteresowanie policji. Autor zniknął bez wieści, a ostatnio widziano go właśnie przy promowaniu książki...

Czwórka przyjaciół stworzona przez autorkę stanowi naprawdę ciekawą grupkę. Mamy tu głównego bohatera, którym jest Mareczek - osoba cicha, uległa, bojąca się konfrontacji a jednocześnie biorąca udział we wszystkich szalonych akcjach. Na pierwszym planie jest również jego koleżanka Adela, osoba o mocnym charakterze i makijażu, którą najbardziej polubiłam. Jest jeszcze ciapowaty intelektualista Mizera z bujną wyobraźnią  i "normalna" Marta, która wyróżnia się tu tym, że niczym się nie wyróżnia. Przyjaciele oprócz rozwiązywania zagadki zaginionego autora postanawiają pisać wspólnie pod pseudonimem. Trzaskają kolejne pozycje błyskawicznie i z sukcesem.

Pomysł umieszczenia akcji w wydawnictwie bardzo mi się spodobał, było to coś innego od tego, do czego przywykłam. Nie do końca jednak przypadł mi do gustu sposób, w jaki została przedstawiona praca w takim miejscu. Pracownicy w zasadzie wszystko co do nich trafia uważają za chłam, a ich zdanie o wydawanej literaturze jest takie, że im gorsze tym lepiej się sprzeda. Przytyk w stronę czytelników? Przypadek?:) Autorka sagi Zmierzch została zjechana przez naszych bohaterów, którzy we czwórkę ot tak siadają i piszą w godzinach pracy fantastyczne książki. Tak, skoro rynek jest taki a nie inny a ich twórczość znalazła uznanie to...?:D

Wątek poszukiwania zaginionego autora nie był ani zły, ani dobry, nie zapadł mi w pamięć a to raczej niezbyt dobrze. Momenty w których cała czwórka zbierała się dyskutować o postępach w poszukiwaniach lub o pisanej przez nich książce były najlepsze w całej powieści. Ich przekomarzania się i szalone pomysły urozmaicały akcję.

Styl autorki jest przyjemny w odbiorze, brak tu rozwlekłych opisów a nawet chwilami można się było pośmiać. Znalazłam tu pare naprawdę dowcipnych wymian zdań, które mnie mocno rozbawiły.

Na LC widziałam, że niektórzy porównują tę książkę do "Lesia" Chmielewskiej. Według mnie autorka mogła inspirować się tamtą książką, jednak nie porownywałabym ich do siebie. Ogólnie wrażenia po lekturze mam całkiem pozytywne - duża zasługa w tym dopracowanych charakterysytyk bohaterów i ciekawemu miejscu akcji. Jeśli będę miała okazję, sięgnę po inne książki autorki.