Ildefonso Falcones - Katedra w Barcelonie [recenzja]
...nie potrzebujemy innych dekoracji niż przestrzeń i światło.
Katedra w Barcelonie to przepięknie wydana, siedmiuset stronicowa powieść historyczna, której po prostu nie mogłam się oprzeć. Moja wiedza na temat średniowiecznej Hiszpanii była wręcz zerowa, zatem lektura tak bogatej w przeróżne historyczne fakty i zagadnienia książki, dostarczyła mi poza rozrywką także sporej ilości informacji. O czym przeczytamy sięgając po ten tytuł?
Katedra
Punktem odniesienia całej historii jest budowa tytułowej katedry, która powstawała dzięki zaangażowaniu prostego ludu i finansowaniu możnych. To właśnie z z nią związał swoje życie mały Arnau, to przy jej budowie udało mu się przetrwać ciężkie chwile. Życie chłopca było od samego początku walką przede wszystkim o godność i wolność, a ta jak wiemy nie ma ceny, o czym nasz bohater przekonał się boleśnie nie raz. Wywalczona przez ojca była niestety darem, który bardzo łatwo było utracić i której utrzymanie bywało zadaniem niemal ponad siły. Arnau mimo wielu życiowych upadków nigdy całkowicie nie rozstał się z budowaną świątynią i znajdującą się w niej figurką Matki Boskiej. Biorąc pod uwagę czas akcji nie dziwi fakt, że religia gra w tej historii istotną rolę - stosunek chrześcijan do Żydów, Inkwizycja, ówczesna nauka kościoła - to tylko niektóre z prezentowanych zagadnień.
Rozmach
To pierwsze, co przychodzi na myśl po lekturze. Nie da się inaczej w jednym słowie określić tej bogatej historii. Mnogość wątków, długi czas akcji czy sama historia Barcelony i Hiszpanii zostały przedstawione bez oszczędzania na papierze. Pod pewnymi względami jest to bez wątpienia zaletą tej pozycji. Pasjonaci historii będą wręcz zachwyceni lekturą, która została stworzona na bazie autentycznych wydarzeń. Mimo że połączone ze sobą luźną nicią fikcji literackiej, stanowią rzeczywisty przykład życia średniowiecza, co samo w sobie jest niezaprzeczalnym atutem tej powieści.
Emocje
Niełatwo wzruszyć mnie historią miłosną więc nic dziwnego, że i tym razem sercowe dylematy Arnaua nie porwały mojego mało romantycznego serca. Co innego krzywda dziecka... w tym przypadku bez łez się nie obyło. Podobnie było przy chwytających za serce przykładach bezrozumnego okrucieństwa względem kobiet, pogardy i poniżenia ludzi niższego stanu, czy pracy ponad siły i wyzysku chłopów. Nie da się czytać obojętnie o tak wielu odcieniach cierpienia. Średniowiecze to niezbyt przyjazny okres w historii ludzkości, o czym autor przypomniał czytelnikowi na wiele sposobów.
Finał
Jak na tak obszerne dzieło nie było zbyt wielu fragmentów przestoju czy nudy. Po mocnym wejściu w historię dostajemy spokojnie budowaną akcję prowadzącą do... no właśnie. Dość długo zastanawiałam się, czy kolejno postępujące po sobie wydarzenia w życiorysie głównej postaci zostaną w jakiś sposób podsumowane przy końcu historii, i ostatecznie nie zawiodłam się. Finał książki usatysfakcjonował mnie i w pełni podsumował losy głównego bohatera. Choć sam Arnau jak i pozostali bohaterowie zostali nakreśleni mocno czarno-białą kreską, a akcję popychały do przodu liczne zbiegi okoliczności, to wobec płynącego z tej historii morału można przymknąć na te niedoskonałości oko.
Katedra w Barcelonie to opowieść o tym, że każdy, nawet najmniejszy czyn może kiedyś zaważyć o naszej przyszłości. O losie, którego nie sposób przewidzieć. O sile charakteru mogącej pokonać niepokonane. A także o wierze mogącej (dosłownie) góry przenosić. Taka jest historia Arnaua. Warto poznać ją osobiście.
Za możliwość przeczytania o średniowiecznej Barcelonie dziękuję wydawnictwu Albatros.
Autor: Ildefonso Falcones
Tytuł: Katedra w Barcelonie
Wydawnictwo: Albatros
Rok wydania: 2017 (2005)
Liczba stron: 704
Tłumaczenie: Magdalena Płachta
Gatunek: Powieść historyczna
Tom: I
Cytat strona 455.
Za możliwość przeczytania o średniowiecznej Barcelonie dziękuję wydawnictwu Albatros.
Tytuł: Katedra w Barcelonie
Wydawnictwo: Albatros
Rok wydania: 2017 (2005)
Liczba stron: 704
Tłumaczenie: Magdalena Płachta
Gatunek: Powieść historyczna
Tom: I
Cytat strona 455.
Niedługo zacznę się w nią znów wczytywać, czytałam ją już kilka lat temu, ale ciekawa jestem jakie teraz zrobi na mnie wrażenie. :)
OdpowiedzUsuńBookendorfina
"Katedrę" czytałam wieeele lat temu i na początku podeszłam do lektury sceptycznie: "Opowieść o budowie katedry w średniowiecznej Hiszpanii? No cóż, spróbuję, ale bez przekonania." A potem czytałam z wypiekami na twarzy, wciągnęła mnie niesamowicie. Na Targach Książki dowiedziałam się, że jesienią zostanie wydana kontynuacja i aż przebieram nogami z niecierpliwości :-).
OdpowiedzUsuńJuż wiele słyszałam o tej książce - Barcelona mnie fascynuje, to piękne miasto z bardzo bogatą historią. Bardzo chętnie przeczytam "Katedrę".
OdpowiedzUsuńKsiązki Falconesa mam w planach, może w tym roku uda mi się sięgnąć po ,,Katedrę..." :)
OdpowiedzUsuńZauważyłem i zainteresowałem się tą książką widząc ją w zapowiedziach wydawnictwa. Na myśl nasunęła mi "Filary Ziemi" Folleta. Czy autor wyjaśnia we wstępie lub posłowiu ile tu fikcji, a ile prawdy?
OdpowiedzUsuńAutor korzystał z kronik Piotra III. Na końcu wyjaśnia, w jaki sposób połączył autentyczne wydarzenia w całość, a co było fikcją. Z tego co zrozumiałam przesunął niektóre zdarzenia w czasie, ale naprawdę miały one miejsce.
UsuńNo to pasuje. W takim razie książka do przeczytania, bo jakby było z pominięciem tego wyjaśnienia to by mnie nie interesowało. Dzięki.
UsuńOkładka na pierwszy rzut oka skojarzyła mi się z fantastyką, później doczytałam, że to powieść historyczna. Nie podołałabym z czytaniem.
OdpowiedzUsuńTo jeden z tych grubasków, na które mam sporą ochotę. ;) Mam nadzieję, że kiedyś wpadnie w moje ręce. Też nie mam bladego pojęcia o tym, jak wyglądała Hiszpania w średniowieczu, ale po to są takie książki, żeby odkrywać nowe czasy i nowe miejsca. ;)
OdpowiedzUsuńPomimo ciekawości samej Barcelony, chyba nie skuszę się na książkę. Nie przepadam za powieściami historycznymi, a ilość stron też w moim przypadku nie przemawia na korzyść :/
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Ja jej słuchałam, ale była dla mnie za długa i dałam sobie spokój. A ja rzadko przerywam czytanie lub słuchanie książki. Ta mnie znudziła. Początek był świetny, o tych pokładzinach.
OdpowiedzUsuńlubię czytać takie książki gdzie jeden gest w przeszłości ma potem wielkie znaczenie w przyszłości:D
OdpowiedzUsuńO, nie miałam pojęcia, że wznowili tę książkę. Słyszałam o niej już dość dawno temu i nawet mnie zainteresowała, ale nie sięgnęłam. Może teraz nadrobię ;)
OdpowiedzUsuńja też mam ochotę;)
UsuńKolejny raz wchodzę na Twojego bloga i po przeczytaniu recenzji najchętniej od razu wzięłabym się za książkę, o której piszesz :) Również moja dotychczasowa wiedza o historii Hiszpanii jest znikoma, a widzę, że warto to zmienić :)
OdpowiedzUsuńSłyszałam nie raz, że jest to genialna pozycja :D W końcu pewnie się skuszę :D
OdpowiedzUsuńJak zawsze u Ciebie literackie, historyczne, wybitne smaczki :)
OdpowiedzUsuńrównież niewiele wiem o historii Hiszpanii z tamtego okresu, a warto byłoby się zapoznać :)
Trochę przeraża mnie objętość, obecnie wybieram raczej cienkie książki, bo wszędzie je ze sobą noszą licząc, że znajdę chwilę na poczytanie ;)
Zobaczymy co czas przyniesie!
Pozdrawiam :)
To może być ciekawa książka, bo średniowiecze to ciekawy okres (choć niefajny).
OdpowiedzUsuńmiłej zaczytanej soboty:D
OdpowiedzUsuńNiestety, ale czuje, że wynudziłabym się przy tej książce.
OdpowiedzUsuńPierwszy raz słyszę o tej książce, ale muszę się przyznać, że ogromnie mnie zaintrygowałaś! Bardzo lubię takie "klimaty", więc z przyjemnością zapoznałabym się z lekturą.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ;)
Ta książka mnie przeraża swoją objętością. :D
OdpowiedzUsuńNiekoniecznie przepadam za średniowiecznym klimatem - palono wtedy wiedźmy na stosie ;)
OdpowiedzUsuńMogę czytać książki historyczne, ale nie w tak grubym wydaniu :D Trochę za dużo historii jednak :D
OdpowiedzUsuńUwielbiam takie klimaty i na pewno ją przeczytam! Dziękuję za podpowiedz!
OdpowiedzUsuńRewelacyjnie podana opowieść o miłości, żądzy (pieniądza także), władzy, zazdrości, zawiści i nienawiści, umieszczona realiach w XIV wieku i jakże aktualna do dziś. Proszę nie bać się objętości lektury, gdyż nawet nie zorientujecie się kiedy dobiegnie ona końca i będziecie czuli niedosyt. Dosłownie przed chwilą skończyłem oglądać serial nakręcony przez Hiszpanów na podstawie tejże powieści. Jestem pod wrażeniem: dobór aktorów i ich gra, scenografia, realizm średniowiecza, a przede wszystkim zgodność scenariusza z powieścią naprawdę mnie urzekła. Wiele mych wyobrażeń o średniowiecznej Barcelonie i ich mieszkańcach znalazło swe odzwierciedlenie w tymże serialu. Polecam wszystkim, oczywiście najpierw lekturę, a później serial. Po zobaczeniu serialu wracam do książki, którą z jeszcze większą przyjemnością przeczytam. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuń