Alex Marwood - Najmroczniejszy sekret [recenzja przedpremierowa]

W 2004 roku podczas imprezy urodzinowej zamożnego Seana Jacksona ginie jego trzyletnia córka Coco - nikt nie wie jak to możliwe, że dziecko zaginęło w nocy mimo tego, że dom był pełen ludzi. Ciężko wyjaśnić, dlaczego jej siostra bliźniaczka czy też inne dzieci tam będące spały spokojnym snem, podczas gdy malutka dziewczynka po prostu zniknęła. Mimo zakrojonych na wielką skalę poszukiwań nie udaje się odnaleźć śladu zaginionej. Kilkanaście lat po tragedii uczestnicy feralnych urodzin spotykają się ponownie z powodu śmierci ojca zaginionej Coco. Na jaw wyjdzie wiele skrywanych w tej rodzinie sekretów, a każdy kolejny będzie gorszy od poprzedniego. Czy również ten dotyczący wydarzeń sprzed lat?

Powiedzieli, że Coco zaginęła w nocy. Kłamali.

Co tak naprawdę stało się z Coco? Już na okładce możemy przeczytać, że bohaterowie nie będą z nami szczerzy na temat jej losów. Dlatego rozpoczynające książkę notatki z ich przesłuchań na policji możemy potraktować jako zasłonę dymną i przypuszczać, że pod tą fasadą rodzinnej tragedii, która wstrząsnęła opinią publiczną, musi być ukryty bardzo duży i bardzo brudny sekret. Nawet nie spodziewałam się, że aż tak duży... Bardzo zaangażowałam się w lekturę i z napięciem śledziłam rozwój wydarzeń. Fabuła kilka razy niespodziewanie skręca w dezorientującym czytelnika kierunku, by na końcu dać mu prztyczka w nos - choć poznajemy finał tej historii, niekoniecznie możemy być usatysfakcjonowani z zakończenia. Jest ono co najmniej szokujące i z całą pewnością nie tego się spodziewałam. 

Narracja prowadzona jest naprzemiennie - stopniowo poznajemy przebieg imprezy urodzinowej z perspektywy różnych jej uczestników, wraz z teraźniejszymi wydarzeniami prezentowanymi od strony jednej z córek Seana, 27-letniej Mili. Z każdym kolejnym rozdziałem naszym oczom ukazuje się pełniejszy obraz wydarzeń, które doprowadziły do feralnego zaginięcia dziewczynki. Mamy też szansę poznać lepiej bohaterów, ich motywy, emocje, reakcje na postępujące po sobie zdarzenia. Dzięki temu nawet jeśli początkowo przywiążemy się do jakiejś postaci lub obarczymy którąś z nich winą, autorka szybko wyprowadza nas z błędu. Tutaj każdy ma coś na sumieniu, różni się tylko skala przewinień. Od nastoletnich fochów dorastających córek rozwiedzionego ojca po dużo gorsze czyny, w niektórych przypadkach aż zapierające dech w piersiach. Uczestnicy imprezy urodzinowej Seana to plejada wyzutych z uczuć bogaczy, którzy nazywają się przyjaciółmi chyba tylko z braku innej nazwy. 

Nie wiem, czy kiedykolwiek wcześniej postępowanie książkowych bohaterów tak bardzo mną wstrząsnęło. Choć zazwyczaj nie daję się jakoś szczególnie ponieść negatywnym emocjom przy lekturze, tak tym razem jestem skłonna przyznać, że postaci wykreowane przez Alex Marwood doprowadziły mnie do szewskiej pasji. Tak silne uczucie wstrętu, pogardy i niedowierzania wobec ludzkiej podłości prezentowanej przez tych antypatycznych ludzi sprawiło, że czytając odczuwałam momentami mdłości. Wzbudzić w czytelniku uczucia względem swoich postaci to jedno, a wzbudzić tak silne negatywne emocje na pograniczu z nienawiścią to już całkiem inna sprawa. Autorce z pewnością ta sztuka się udała. Dzięki skonfrontowaniu postaw dorosłych z niewinnymi dziećmi Seana, wspomnianą wcześniej Milą i jej przyrodnią siostrą Ruby, które przybyły na pogrzeb swojego ojca, jeszcze dobitniej widzimy ich moralne zepsucie.

Zresztą cała sytuacja "rodzinna" jest tutaj co najmniej niezdrowa. Sean stawał na ślubnym kobiercu czterokrotnie. Kończąc swój żywot był w wieku swoich teściów, na dodatek jego żoną została córka jego najlepszych przyjaciół, będąca w zbliżonym do Mili wieku (relacje równie zawiłe, jak w "Modzie na sukces"). Rozwody, macochy, przyrodnie rodzeństwo, przepychanki między nimi wszystkimi... To wszystko sprawiło, że dorastanie dzieci nie przebiegało normalnie. Łatwo można zauważyć, że pieniądze nie zrekompensują obecności rodziców, poczucia bezpieczeństwa czy stabilizacji. Kolejnym tematem przedstawionym przez autorkę jest wpływ podobnej tragedii jak zaginięcie na życie pozostałych członków rodziny. Najlepiej widzimy to na przykładzie bliźniaczki Coco, Ruby, oraz ich matki Claire. Zaszczuta przez media kobieta zaszyła się głęboko na prowincji, gdzie nigdy nie zdołała się uporać z poczuciem winy. Te i inne wątki gładko zamykają się w finalnej scenie, w której teraźniejszość konfrontuje się z przeszłością. Wynik tego spotkania z pewnością Was zaskoczy.

Podsumowując, Najmroczniejszy sekret to lektura odkrywająca przed czytelnikiem tajemnice, które potrafią zmrozić krew w żyłach, podłość ludzi niecofających się przed niczym, oraz egoizm i egocentryzm w najczystszej postaci. Przy tym wszystkim również dająca nadzieję, że nie cały świat jest zły, nawet jeśli spora jego część rozczarowuje. Niewątpliwie jest to jeden z lepszych thrillerów psychologicznych, jakie ostatnio czytałam. Z taką dedykowaną okładką będzie prezentować się znakomicie na reprezentacyjnym miejscu biblioteczki.

Za fantastyczną niespodziankę dziękuję wydawnictwu Albatros.

Autor: Alex Marwood
Tytuł: Najmroczniejszy sekret
Wydawnictwo:  Albatros
Tłumaczenie: Rafał Lisowski'
Data premiery: 10 maja 2017
Liczba stron: 416
Gatunek: thriller psychologiczny