Robert Harris - Konklawe [recenzja]

Umiera propagujący ideę Kościoła ubogiego, znienawidzony przez Kurię papież. Misja zorganizowania konklawe przypada kardynałowi Lomelemu. Przed nim wyjątkowo ciężkie zadanie - niespokojne czasy, własne problemy z wiarą, spory między liberałami a konserwatystami - w takich okolicznościach nie będzie łatwo utrzymać w ryzach konklawe, a raczej... kardynałów. Najmniejszy błąd może Kościół drogo kosztować. Miliardy ludzi oczekują na biały dym. Szybko okazuje się, że główni kandydaci do objęcia tronu Piotrowego nie są święci. Pytanie tylko, czy ktokolwiek jest? Czy ujawnianie pewnych informacji przez Lomelego pomoże, czy zaszkodzi? Świat patrzy. Czas ucieka.

  Czy to naprawdę możliwe, że przez ostatnie trzydzieści lat czcił bardziej Kościół niż Boga?

Kogo byś wolał?

Fabuła osadzona jest w niedalekiej przyszłości, kiedy to po śmierci papieża Kościół jest zmuszony wybrać nowego przywódcę. Pytanie, w którą stronę popłynie ta katolicka barka? A Ty, kogo byś wolał? Ultrakonserwatystę patrzącego  z błyskiem w oku na czasy sprzed Soboru watykańskiego drugiego, marzącego o powrocie do wypraw krzyżowych? Nie? To może pierwszy czarnoskóry papież, charyzmatyczny Adeyemi nieakceptujący homoseksualistów i rozwodników? Też nie? A świetnie odnajdujący się wśród wszystkich frakcji Kanadyjczyk? Do tego stopnia ugodowy, że aż ciężko dociec co naprawdę chodzi mu po głowie... Jest jeszcze "błyskotliwy, ale neurotyczny" Bellini, wymieniany jako najpoważniejszy kandydat na następcę papieża. To  o tych czterech kardynałach mówiło się do czasu, aż za ostatnim uczestnikiem konklawe zamknęły się drzwi na czas wyborów. Wiernym zostało oczekiwanie. A za drzwiami na elektorów czekają modlitwa, medytacje i szukanie natchnienia Ducha Świętego? Na niektórych być może. Na pewno nie na wszystkich.

Konklawe

Książka od pierwszych stron przyciąga uwagę swoją nieschematyczną tematyką. Ile razy czytaliście o przebiegu konklawe, dzięki lekturze byliście uczestnikami głosowań w Kaplicy Sykstyńskiej? Dla mnie był to pierwsze tego typu doświadczenie. Nie tylko pomysł na  fabułę jest mocną stroną tej historii. Jak na thriller przystało tajemnice i niedomówienia pojawiają się od pierwszych stron i z każdym dniem wyborów pytań zamiast ubywać, pojawia się co raz więcej. Na kartach powieści towarzyszymy kardynałowi Lomelemu, dobremu, choć ewidentnie zmęczonemu posługą duchownemu. Autor postawił przed nim nie lada dylematy. Jako odpowiadający za przebieg konklawe będzie musiał zdecydować, czy ujawniać pewne fakty z przeszłości głównych kandydatów. Decyzja nie należy do łatwych, izolacja  jak i presja czasu nie pozwalają zebrać myśli. Śledząc rozwój akcji łatwo zauważyć różnice w charakterach poszczególnych postaci, ale i coś jeszcze. Każdy kardynał to inna wizja Kościoła. Pokusa wpłynięcia na wynik wyboru przez Lomelego jest wielka, i to z kilku powodów.

Wielka władza, wielka pokusa

Władza to potęga. Władza nad miliardami dusz niektórych kusi, innych przeraża. Wyraźnie widać, że w najwyższych kościelnych kręgach nierzadko przymiotnik "ambitny" pasuje do duchownego bardziej niż "pobożny". Wielkie pieniądze to wielkie pokusy, a intrygi, spiski i układy to brudna część tego świata.  Jaką postawę wobec zła przyjąć? Zamknąć oczy i stwierdzić, że zawsze mogło być gorzej? Czy zdobyć się na odwagę i zaryzykować nie tyle swoje dobro, co dobro Kościoła? Z zainteresowaniem śledziłam rozwój wypadków i podejmowane przez Lomelego decyzje. Za każdym razem zastanawiałam się, jakie będą konsekwencje podjętych przez niego działań, a momentami miałam dużą ochotę przekartkować tekst do przodu by szybciej dowiedzieć się, czy udało mu się wyjść obronną ręką z całej sieci intryg, która została na przebieg konklawe zastawiona. Myliłby się jednak ten, kto książkę uznałby za formę ataku na hierarchię kościelną czy szerzej na religię katolicką. Poruszaną tematyką i całościową wymową jest ona jak najbardziej optymistyczną i pokrzepiającą historią o sile wiary i sile prawdziwego, żywego Kościoła.

Czasem mniej znaczy więcej

Na koniec nie mogę nie wspomnieć o jednej rzeczy. O ile do całej nieskomplikowanej i trochę przewidywanej fabuły nie mam żadnych zastrzeżeń, a moment kulminacyjny uznaję za bardzo wymowny w kontekście całej historii, zostaje jeszcze kwestia paru ostatnich stron. W tym przypadku będą to pewnie strony dzielące czytelników tej książki na entuzjastów i sceptyków rozwiązania zaproponowanego przez autora. Ja niestety zaliczam się do tej drugiej grupy. Uważam, że serwując na pożegnanie taką bombę trzeba było czegoś więcej, by mnie do niej przekonać. W mojej ocenie niepotrzebnie przekombinowana końcówka troszkę zaszkodziła trzymającej wysoki poziom reszcie. W tym przypadku mniej znaczyłoby więcej, ale to tylko moje zdanie. Mimo tego drobnego marudzenia z czystym sercem stwierdzam, że Konklawe zapewniło mi konkretną dawkę thrillerowych emocji, a lekturę na pewno zapamiętam na dłużej.

cytat: strona 229


Autor: Robert Harris
Tytuł: Konklawe
Wydawnictwo: Albatros
Tłumaczenie:  Andrzej Szulc
Rok wydania: 2017
Liczba stron: 335
Gatunek: thriller

Za przesłanie egzemplarza do recenzji dziękuję wydawnictwu Albatros.