Anna M. Zawadzka - Pudło i inne nieszczęścia [recenzja]

Autor: Anna M. Zawadzka
Tytuł: Pudło i inne nieszczęścia 
Wydawnictwo: Replika
Rok wydania: 2015
Liczba stron: 384
Gatunek: komedia kryminalna

Ostatnio z czytaniem mimo mnóstwa wolnego czasu u mnie nie najlepiej, w takiej sytuacji coś lekkiego a jednocześnie wciągającego zdaje się najbezpieczniejszym czytelniczym wyborem. Przyniosłam z biblioteki tę oto komedię kryminalną i od razu zdradzę, że bardzo dobrze zrobiłam. Dlaczego? Już wyjaśniam.

Karolina, kompulsywnie guglająca różne słowa z powodu kompleksów wywołanych przez szefową, właśnie straciła pracę. Postanawia się z tej okazji upić a jeszcze pijana wpada na pomysł, żeby iść do tych niewdzięczników, zabrać swoje rzeczy i nie dać im satysfakcji widoku smętnego zbierania dorobku. Od razu wciela plan w życie nie zważając ani na swój stan, ani na godzinę - świt, nie świt, kto by się tym przejmował! A że pudła na rzeczy nie wzięła to nie problem, w piwnicy jest tego od groma, w końcu w czymś te chińskie podróbki zabawek sprowadzają. I owszem, pudła są, i to z niezłą zawartością... Kiedy widzisz coś, czego za cholerę nie chciałabyś zobaczyć, co możesz zrobić? Wpaść w histerię? Szybko zmienić miejsce pobytu? Przespać się z nieznajomym? A może przygarnąć psa? Owszem, możesz to wszystko i o wiele więcej, wszak to komedia kryminalna.



Nasza główna bohaterka to dziewczę koło trzydziestki, w niezbyt udanym związku, z jedną bliską znajomą i ze świeżo zdobytym statusem bezrobotnej. Trochę oklepane? Być może, ale tylko na początku, ponieważ im dalej, tym więcej niespodzianek. Autorka dość wysoko postawiła sobie poprzeczkę i nagromadziła w tej książce bardzo dużo bohaterów, wątków i zwrotów akcji. Z jakim skutkiem?

Według mnie wyszła z tego obronną ręką. Mimo pędzącej na łeb na szyję lawinie zdarzeń całość trzyma się dość zgrabnie, nie ma problemu z nadążeniem za biegiem wydarzeń. Dzieje się mnóstwo i bez przerwy, autorka nie oszczędza ani bohaterów, ani czytelników i co rusz pcha nas w kolejne niesamowite zdarzenia. Jak na komedię przystało mamy tu trochę zbiegów okoliczności, ale byłam przygotowana nawet na ich większą liczbę dlatego nie mam zamiaru się ich czepiać.

Bohaterowie też są niczego sobie - Karolina to całkiem sympatyczna dziewczyna, więc skoro główna bohaterka da się lubić już jest dobrze. Wspomnę tu też o tym, że postaci są wykreowane w sposób nie tylko konsekwentny, ale i przekonujący, a każdy z bohaterów jest charakterystyczny i ma swoją rolę do spełnienia. Są wśród nich czarne owce i dobre dusze, nie brakuje również  mylenia czytelnika co do tego, kto odgrywa jaką rolę w kryminalnej intrydze. Przyznam, że częściowo odgadłam intencje bohaterów, ale przy paru osobach udało się autorce wywieść mnie w pole.

Może nie zaśmiewałam się przy tej książce do łez, ale czytało mi się ją bardzo dobrze. Szybka akcja, sympatyczni bohaterowie, ciekawa intryga kryminalna, sporo wątków - przy tej pozycji nie sposób się nudzić. Cieszę się, że trafiłam na nią w bibliotece a nazwisko autorki na pewno zapamiętam.