Bruno Kadyna - Metalowa Dolna [recenzja]

Siłownia w piwnicy to azyl, w którym chroni się bohater tej historii. Tomasz w aktywności fizycznej szuka wyzwolenia od negatywnych i przytłaczających go myśli - rak zabijający jego żonę jest jak sam określa "kolejnym członkiem rodziny, czarną owcą". Stare, zaniedbane pomieszczenie nie przyciąga wielu gości, a i sam bohater nie jest raczej duszą towarzystwa. Do czasu... Pewnego dnia wszystko się zmienia, a w siłowni zaczynają toczyć się rozmowy. Z kim o czym rozmawia pogrążony w bólu mężczyzna?

Jest to dość nietypowa historia, na którą składają się 22 treningi-rozdziały. Mamy praktycznie jedno miejsce akcji, czyli siłownię, i jednego głównego bohatera, a zarazem narratora powieści. Tomasz oddaje się ćwiczeniom i używam tego słowa celowo - można odnieść wrażenie, że oddaje się im niejako w opiekę, szuka w nich pocieszenia i ucieczki od ciążących mu myśli. Choroba żony jest dla młodego mężczyzny silnym obciążeniem, a poczucie niemocy w jej obliczu wywołuje w nim frustrację. Nadchodzi czas, kiedy dotychczas regularne odwiedziny w piwnicznym przybytku zostają przerwane na całe dwa miesiące. Po powrocie do swojego miejsca Tomasz jest już w innej życiowej sytuacji. Ból, który go przepełnia jest obezwładniający, a mężczyzna często ociera twarz z łez. Wtedy okazuje się, że w siłowni nie jest sam. Że nigdy nie był tam sam... 

Więcej nie napiszę, żeby nie zdradzić Wam zbyt wielu szczegółów z fabuły. Ze względu na dalsze wydarzenia można by uznać ten tytuł za powieść z gatunku fantasy, choć w moim odczuciu jest to historia ciężka do jednoznacznego sklasyfikowania. Jeśli nawet podobnie jak ja nie czytacie powieści tego rodzaju, nie odpuszczajcie sobie jeszcze tej konkretnej książki. Bo w niej wcale nie chodzi o jakieś nierzeczywiste sytuacje. Chodzi o coś aż nazbyt powszechnego.

Jak radzić sobie z bólem? Jak przeżyć, przetrwać żałobę? Jak dalej żyć, kiedy w młodym wieku stracimy miłość naszego życia, gdy w wieku 35 lat mamy wrażenie, że skończył nam się świat? To o tym jest ta historia, o stawaniu w obliczu prawdziwej życiowej tragedii. Bardzo współczułam bohaterowi, ponieważ czytając aż nazbyt dotkliwie można było wyczuć, że sytuacja w jakiej się znalazł pozbawiła go sił, a w pewnym momencie sam w siebie zwątpił. Mimo że pod pewnymi względami zrobił na mnie wrażenie dość gruboskórnego mężczyzny, a jego rozmowy z kolegą odwiedzającym go kilka razy w piwnicy były delikatnie mówiąc mało sympatyczne, to trzeba mu przyznać, że bardzo kochał swoją żonę. I miał też sporo ludzkich odruchów, ale komu je okazywał, nie mogę zdradzić. Napiszę jedynie, że z toczonych przez niego rozmów wyłaniał się nieco inny obraz, dużo bardziej przyjacielski j serdeczny. Tomasz jest w pewnym sensie jak ta kultowa cebula ze Shreka - pod warstwą, z której mogłyby brać się stereotypy o fanach siłowni, znajdziemy wrażliwego, ciepłego, pracowitego mężczyznę z poczuciem humoru, który mimo życiowej tragedii chce się podnieść i żyć dalej.  W trakcie lektury z niecierpliwością przewracałam strony by dowiedzieć się, co też wydarzyło się w siłowni podczas kolejnego treningu, i dokąd to wszystko prowadzi. 

Skoro taki był nasz główny bohater a zarazem narrator, to i styl tej historii został utrzymany w podobnym klimacie - męskim, niekoncentrującym się tylko na przeżywanej tragedii, przez co właśnie można było poczuć ją jeszcze mocniej. Tę drugą, nieopisaną przeze mnie część historii, potraktowałam jako pewnego rodzaju przenośnię przechodzenia żałoby, przepracowanie  całego dotychczasowego życia, a na koniec - pożegnanie z tym, co było. 

Czy taki właśnie był zamysł autora? A może Metalowa Dolna rzeczywiście istniała w rzeczywistości głównego bohatera? Nie wiem. To jedna z tych historii, które mogą być interpretowane na wiele sposobów. Refleksyjna i dająca do myślenia. Książka niosąca jakieś przesłanie - a dla takiej warto poświęcić swój czas.

Za możliwość poznania Metalowej Dolnej dziękuję autorowi.