Współpraca i kontakt

Jestem otwarta na propozycje współpracy recenzenckiej.

Czytam szybko, trzymam się podjętych ustaleń, a do recenzji przyjmuję wyłącznie książki leżące w obrębie moich czytelniczych zainteresowań.

Przyjęcie egzemplarza do recenzji nie jest jednocześnie gwarancją napisania pozytywnej opinii.

Warunki współpracy ustalam indywidualnie.

Zainteresowanych zapraszam do kontaktu:
kopecdorota775@gmail.com

Dotychczasowa współpraca:

Z autorami:
Michał Matuszak
Andrzej Coryell
Monika Fudali
Artur Pacuła 
Violetta Domagała
Jarosław Prusiński 
Bruno Kadyna 
Jarosław Wilk 
Krzysztof Koziołek

Z wydawnictwami:

Novae Res

Albatros

MG

HarperCollins Polska

Literackie

Kobiece

SQN

Editio

Edipresse Książki

Czarna Owca

Czarne

Szara Godzina

MANDO

Zysk i S-ka

Zaklęty Papier 

Prószyński i S-ka

Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

Znak literanova 

Publicat

Marginesy

Szara Godzina



Z firmą:
 SuperMemo 

 Z portalem:
Zażyj kultury






 

Komentarze

Prześlij komentarz

Komentarz, który w żadnym stopniu nie nawiązuje do treści posta, nie przechodzi przez moderację. Zero tolerancji dla spamu.

Komentarze na temat są bardzo mile widziane. Konstruktywna krytyka również :)

Popularne posty z tego bloga

7 błędów, które popełniłam w ciągu dwóch lat prowadzenia bloga książkowego

Obraz
Źródło Nowy rok rozpocznę od podsumowania, tak jak większość blogosfery zresztą. W tym miesiącu co przeczytałam skończy dwa lata. Zakładając tę stronę nie miałam pojęcia o prowadzeniu bloga. Jak wszyscy dobrze wiemy, kiedy bierzemy się za coś po raz pierwszy, nie sposób uniknąć błędów (za drugim i trzecim razem też, co najwyżej popełniamy inny zestaw pomyłek). Co z perspektywy czasu uważam za potknięcie na blogerskiej ścieżce? 1. Pisałam opinię od razu po przeczytaniu książki.  Czytałam książkę przez kilka godzin pod rząd, jeśli była dobra to nawet nie jadłam i nie piłam byle tylko nie odrywać się od lektury. Wreszcie ostatnia strona i koniec. Co robiła Dorota? Otwierała blogera i pisała co jej pierwsze przyszło do głowy. To wcale nie byłoby takie złe, w końcu tekst pisany "na świeżo" też ma swoje zalety, gdyby nie to, że... 2. Publikowałam zaraz po napisaniu tekstu. Tak, to jeden z moich największych błędów. Nie dość, że nie dałam sobie czasu na przemyśleni
Czytaj więcej

Mario Puzo - Ojciec chrzestny [recenzja]

Obraz
Don Vito Corleone stoi na czele jednej z kilku nowojorskich Rodzin mafijnych. Jego imperium władzy zbudowane na sieci zależności, szacunku otoczenia podszytym strachem i podziwie dla jego inteligencji w roku 1945, zdawało się wciąż rosnąć w siłę. Do czasu, gdy don odmówił innej Rodzinie pomocy przy rozwijaniu biznesu narkotykowego. Status quo stał się przeszłością. Michael, syn, który nie chciał mieć z nieczystymi interesami ojca nic wspólnego, staje się ostatnią deską ratunku dla wszystkich spod znaku Corleone. Czy ma jakiekolwiek szanse w tej nierównej walce nie tylko z wrogami don Vita, ale przede wszystkim z własnymi przekonaniami? Przez cały czas trwania powieści, przez te 10 lat akcji, doliczając do tego retrospekcje z przeszłości ojca chrzestnego, we wszystkich miejscach jej trwania - czy to w Nowym Jorku, Hollywood, Las Vegas czy maleńkiej sycylijskiej wiosce - praktycznie nie wychylamy głowy poza mafijną strukturę, a nawet jeśli mamy okazję rzucić okiem na świat zewnęt
Czytaj więcej

Truchlałam w środku. Luke Dittrich - Eksperyment [recenzja przedpremierowa]

Obraz
Wspomnienia, przeżycia, cała przeszłość - budują nas, dają wiedzę, są swoistym kołem ratunkowym, po które możemy sięgnąć, gdy teraźniejszość lub przyszłość przekształca się we wzburzone morze. Można powiedzieć, że jako ludzie składamy się z przeżytego czasu. Książka, o której dziś piszę, opowiada o człowieku, który składał się z kilku bieżących minut, żył chwilą w przerażająco dosłownym sensie.  Henry Gustav Molaison, bo to on jest bohaterem tej książki, cierpiał na epilepsję. Choroba zdominowała jego życie, częstotliwość i intensywność napadów uniemożliwiały mu normalne funkcjonowanie. Farmakologia nie działała. W 1953 roku, w wieku 27 lat, Henry trafił w ręce świetnego lekarza, by poddać się operacji mózgu mającej uśmierzyć jego ataki. Możemy się tylko domyślać, jakie emocje towarzyszyły mężczyźnie przed położeniem głowy na stole operacyjnym. Strach, niepewność, oczekiwanie i nadzieja tworzyły pewnie jedną wielką mieszankę w jego umyśle. Henry'emu również zostały tylko d
Czytaj więcej

Obserwatorzy