Co przeczytałam

George ma poczucie, że odstaje od swoich rówieśników - wychowywany w domu stawiającym na ochronę środowiska tak bardzo, że nie korzystano w nim nawet z elektryczności (zero telewizora czy komórki!), chłopiec nie czuł się do końca zadowolony. Choć rodzice zachęcali go do patrzenia w ziemię i uprawy roślin, on wolał spoglądać w niebo próbując zliczyć gwiazdy, a w jego głowie tylko przybywało pytań. Jego towarzyszem była świnka Freddy, i to dzięki jej ucieczce z chlewika George trafił do Domu Obok, a w nim rozpoczęła się jego wielka przygoda ze wszechświatem. Książkę można rozłożyć na trzy główne elementy - fabułę, warstwę edukacyjną i samo wydanie. Każdy z nich jest na najwyższym poziomie i o każdym warto powiedzieć kilka słów. Jeśli chodzi o historię George'a, to jest ona bardzo przyjemna w odbiorze, napisana z humorem, przystępnie i ciekawie. Chłopiec ma rodziców, którym bardzo leży na sercu życie w sposób nieszkodzący naturze. Jednocześnie są przeciwnikami postępu i..

Nowe otoczenie i tydzień tylko we dwoje - pogrążone w kryzysie małżeństwo zamieniło się mieszkaniami z innym użytkownikiem specjalnego portalu i wyjechało ratować swój związek. Na miejscu okazuje się, że ktoś ewidentnie zna szczegóły z życia Caroline, o których nie ma pojęcia nikt poza nią i kimś wyjątkowym z jej przeszłości. Buteleczka TYCH perfum, akurat TE kwiaty w łazience... Kobieta wyczuwa, że coś jest mocno nie tak, ale jest w potrzasku - przecież nie przyzna się mężowi, nie do tego, nie teraz. Przeszłość dogania ją w momencie, w którym zamierzała definitywnie zacząć żyć tylko przyszłością. Czy uda jej się wymknąć? Ten thriller dość długo się rozkręca; co prawda od razu dostajemy jasne sygnały, że coś w tym domu jest ewidentnie nie tak, ale atmosfera osaczenia głównej postaci utrzymuje się przez sporą część książki na równym poziomie i wolno gęstnieje. Może to uśpić czujność czytelnika, któremu wydaje się, że autorka mocno sugeruje, w którą stronę potoczy się akcja. Powi

Ile razy obiecywałaś sobie, że już od jutra, od poniedziałku, od zaraz bierzesz się za siebie - ćwiczenia i zdrowe odżywianie miały być twoją drugą naturą? Ile fit trenerek zaczęłaś obserwować, ile rad przeczytałaś, ile z nich wcieliłaś w życie?  Myślę, że zdecydowana większość czytających te słowa odpowie, że przynajmniej raz. Marta też chciała schudnąć. Marta zaczęła się odchudzać. Marta wpadła w poważne tarapaty, i żeby przestrzec inne kobiety przed pułapkami podążania za idealną sylwetką, napisała tę książkę. Jak przystało na perfekcjonistkę, nie weszła do fit świata na pół gwizdka. Idealnie skomponowane posiłki, ćwiczenia sześć razy w tygodniu i absolutny brak odstępstw od normy zaowocował spektakularnym spadkiem wagi. Spadkiem tak imponującym, że została wyróżniona u jednej z fit trenerek, a jej przemiana została opublikowana na popularnym fanpage'u. Zresztą autorka sama prowadziła stronę, na której zachęcała do zdrowego stylu życia i dzieliła się tam motywacją z inny

W miejskim lasku zostają odnalezione zmasakrowane zwłoki kobiety. Charakter obrażeń wskazuje na mordercę, który żywił do swojej ofiary silną nienawiść. Obok ciała policja znajduje kartkę z niewyraźnym napisem. Śledztwo przejmuje komisarz Jan Bury, czy uda mu się znaleźć sprawcę? Blurb, który zapowiadał interesujący kryminał, w połączeniu z klimatyczną okładką skusił mnie do sięgnięcia po Odium . Jeśli ktoś czyta moje wpisy regularnie, to już po pierwszym akapicie tego tekstu może wywnioskować, jakie wrażenie zrobiła na mnie ta książka. Okazało się, że jest równie żywa jak trup, o którym mowa w opisie, i równie mocno zmasakrowana. Po prostu aż brak mi słów by opisać, jak bardzo nie obeszła mnie cała fabuła i nawet nie wiem, od czego powinnam zacząć wymienianie elementów, które mi w tej książce nie podeszły. Jednak skoro to kryminał, to zacznę od śledztwa i od razu uprzedzam, że w tekście mogą pojawić się spoilery. Całe dochodzenie, które niby prowadził Jan Bury, mogę

W tym miesiącu mój blog będzie obchodził trzecie urodziny, i zwyczajem lat ubiegłych pojawia się z tej okazji krótki wpis okołoksiążkowy. Ostatnio spowiadałam się z błędów popełnianych przy blogowaniu, tym razem skupię się bardziej na tym, co chciałabym w ciągu następnych dwunastu miesięcy osiągnąć. Pod koniec ubiegłego roku czułam nie tyle przesyt książkami, co generalnie całą blogową działalnością; widać to w oszałamiającej liczbie postów z grudnia - po raz pierwszy opublikowałam tylko jeden wpis w miesiącu. Kryzys dopadł mnie zresztą już wcześniej. Poważnie zastanawiałam się wtedy, czy chcę jeszcze się w to bawić, i nawet kolejne maile z propozycjami egzemplarzy recenzenckich nie były mnie w stanie zainteresować (no, może z kilkoma wyjątkami). W czasie tej przerwy przemyślałam parę spraw i doszłam do kilku wniosków, a oto i one. Po pierwsze, w połowie grudnia zdecydowałam się zamknąć fanpage - fakt, że przez dwa i pół roku uzbierałam na nim 350 lajków (z tego sporą częś