Pensjonat pod świerkiem, czyli mocno przedświąteczna recenzja opowiadań o świętach

Wyobraźcie sobie zasypany śniegiem tatrzański krajobraz tuż przed świętami Bożego Narodzenia - właśnie taki widok mają przed oczami goście przytulnego Pensjonatu pod Świerkiem, do którego wysłali swoich bohaterów autorzy tego zbioru opowiadań. Na jego kartach zapisano czternaście różnych historii, które łączy pensjonat i prowadzące go rodzeństwo, Ewa i Gabriel, ale ich wspólnym mianownikiem jest również coś znacznie ważniejszego. Każde z nich na swój sposób oddaje niezwykły klimat ostatnich dni grudnia.

Jeśli chodzi o opowiadania bywam raczej ostrożna, chyba że znam i lubię twórczość autora. W Pensjonacie pod Świerkiem swoich bohaterów ulokowali między innymi Magdalena Knedler, Adrian Bednarek i Daniel Koziarski, więc bez zastanowienia zgodziłam się na recenzowanie tej pozycji. Reszta autorów pozostawała dla mnie zagadką, więc można powiedzieć, że ich twórczość wzbudzała we mnie podwójną ciekawość. Skłamałabym twierdząc, że sama tematyka zbioru bardzo działała na moją wyobraźnię - odkąd wypatrywanie pierwszej gwiazdki zastąpiło stanie w kuchni, święta straciły trochę ze swojego uroku. Nigdy zresztą nie byłam typem człowieka, który ubiera choinkę pierwszego grudnia. Czy po lekturze coś się w moim nastawieniu zmieniło?

Skoro Pensjonat pod Świerkiem tworzyli różni autorzy, to oczywistym jest, że i opowiadania różnią się od siebie stylem, pomysłem, przekazem i oddziaływaniem na czytelnika. Które z nich skutecznie do mnie przemówiły? Obie historie Magdaleny Knedler przypadły mi do gustu, ale bardziej spodobała mi się Mantyla, a to za sprawą poruszonego tematu i zadziornej głównej bohaterki. Adrian Bednarek postanowił przełamać świąteczną atmosferę bardziej mrocznym klimatem i według mnie dobrze się to sprawdziło, przecież w święta zdarzają się też nie do końca cukierkowe zakończenia. Do tego twórca postaci Kuby Sobańskiego po raz kolejny udowodnił, że potrafi kreować nietuzinkowych bohaterów. Daniel Koziarski do pensjonatu wysłał swojego starego znajomego - Socjopatę, co pewnie cieszy fanów tej książkowej postaci. Dla mnie było to pierwsze spotkanie z tym bohaterem, dlatego ciężko mi się do samej postaci ustosunkować. Chociaż Bożego Narodzenia w tym konkretnym opowiadaniu jest najmniej, to 12 wigilijnych potraw ma bardzo piękne, wymowne i mocno świąteczne zakończenie.

Miałam cichą nadzieję, że znajdę w tej książce nowych autorów, których twórczość w jakimś stopniu mnie zainteresuje i nie myliłam się. Bardzo dobre wrażenie zrobiły na mnie opowiadania Jolanty Kosowskiej, myślę, że wielu czytelników utożsami się z jej bohaterami. Pomimo dość ciężkich problemów nałożonych postaciom na barki, autorka zgrabnie poprowadziła zarówno fabułę, jak i dialogi. Z całego zbioru najbardziej przypadło mi do gustu opowiadanie autorstwa Niny Reichter. Przyjaciel w wigilijną noc to najdłuższa zaprezentowana w tej pozycji historia, z bardzo interesującym tematem i według mnie najlepszym wykorzystaniem wątku samego pensjonatu i prowadzącego go rodzeństwa. Do tego na pochwałę zasługuje dopracowana scena szczerej rozmowy dwóch przyjaciół, która wyszła bardzo naturalnie, a zarazem poruszająco.

Mimo świątecznego klimatu i pięknych krajobrazów nie wszystkie historie zdołały mnie w jakiś sposób urzec. Nie do końca przemówiły do mnie opowiadania stworzone przez Annę Kasiuk, na mój gust były w swojej wymowie trochę zbyt słodkie. Podobne wrażenie miałam przy opowiadaniu Anny Szafrańskiej, choć w przypadku Zagubionych udało się autorce ciekawie wykreować postać nastoletniej głównej bohaterki. Największym rozczarowaniem okazały się dla mnie oba utwory autorstwa Agnieszki Lingas-Łoniewskiej. Moją niechęć wzbudziła nie tyle fabuła oparta na dość dramatycznych dla bohaterów wydarzeniach, co bardzo nienaturalne i zalatujące patosem dialogi. Klimat świąt swoją drogą, ale morały prawione przez nowo poznanych właścicieli pensjonatu i równie uduchowione odpowiedzi ich rozmówców stanowczo mnie odrzucały. Mimo wszystko w ogólnym rozrachunku wyszłam zdecydowanie na plus i nie żałuję czasu poświęconego na lekturę. Co do mojego nastawienia na święta po przeczytaniu opowiadań - raczej nie wezmę się za ubieranie drzewka na trzy tygodnie przed Wigilią, ale zamiast tego ponownie sięgnę po tę książkę. Historie w niej opowiedziane mają w sobie coś, co powoduje, że inaczej patrzy się na własne relacje z najbliższymi, a to właśnie o pokój na ziemi się w tym całym grudniowym zamieszaniu rozchodzi, czyż nie?

Urokliwe miejsce, wyjątkowy czas i nietuzinkowi bohaterowie z własną historią, wykreowani przez znanych i lubianych autorów - brzmi jak przepis na sukces, prawda? Pensjonat pod Świerkiem urzeka prawdziwie świąteczną atmosferą. Daj się zaprosić w jego gościnne progi i poznaj losy różnych ludzi, które łączy znany nam wszystkim fakt - w Boże Narodzenie potrafią zdarzać się prawdziwe cuda, a my właśnie wtedy, jakoś bardziej niż na co dzień, potrafimy się na nie otworzyć.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Novae Res.