Aleksander Dumas - Trzej muszkieterowie [recenzja]

Rok 1625. Osiemnastoletni Gaskończyk d'Artagnan opuszcza rodzinne strony by wstąpić do elitarnej jednostki królewskich muszkieterów, wyposażony przez ojca w szpadę i parę monet, przez matkę zaś w przepis na maść leczącą wszelkie rany. Posłuszny radom ojca nie przepuszcza zniewagi nikomu, choćby i wyimaginowanej, przez co jeszcze przed dotarciem do Paryża wdaje się w awanturę w wyniku której gubi list polecający do kapitana muszkieterów. Po dotarciu na miejsce popada w kolejne kłopoty, ale zyskuje również przyjaciół - Atosa, Portosa i Aramisa. Razem będą musieli stawić czoła intrygom knutym przeciwko najważniejszym głowom w państwie, a przy tym... nie stracić własnych.

Dziel, a będziesz panował.

Tytułem wstydliwego wstępu

Nawet nie wiem, czy wypada się do tego przyznawać. Mam 27 lat i nigdy dotąd nie czytałam Trzech muszkieterów. Mało tego, udało mi się uchować do tego stopnia, że sięgając po to wydanie byłam wierna zasadzie "najpierw książka, potem film". Tak, nigdy nie obejrzałam choćby fragmentu żadnej ekranizacji, a trzech muszkieterów nie kojarzyło mi się z niczym poza piosenką Adamsa. Gdybym wiedziała, ile tracę nie zapoznając się z tą historią... 

Akcja, Atos i milady

Historia młodego d'Artagnana i jego przyjaciół jest pełna wydarzeń, nieoczekiwanych zwrotów akcji i wątków, przy jednoczesnym zachowaniu wyrazistości głównego tematu, to jest intrygi kardynała Richelieu mającej pogrążyć królową. Przez ponad 600 stron towarzysząc naszym bohaterom nie nudzimy się ani na chwilę, a pojedynki, miłostki i przejawy wierności przyjaciołom umilają tę lekturę. Kto z nas nie poczułby sympatii do tych pełnych wigoru, honorowych, oddanych sprawie mężczyzn? Każdy z nich jako postać to absolutny majstersztyk, a Atos, najbliższy sercu Gaskończyka, po prostu zdetronizował wszystkich dotychczasowych książkowych mężczyzn idealnych zamieszkujących moją głowę. Pełen godności właściwej wysoko urodzonym, imponował swoim kompanom tak jak i całemu otoczeniu. Do tego jest to mężczyzna zraniony, z pewną tajemnicą z przeszłości - która czytelniczka mogłaby się oprzeć takiemu połączeniu? Drugą postacią, której nigdy nie zapomnę jest niesamowita milady, antagonistka dzielnych muszkieterów. Kobieta-demon, przebiegła, podła, bezlitosna i przerażająca. O drugiej takiej femme fatale jak ona dotąd nie czytałam. Jej intrygi i zdolność pokonania wydawać by się mogło przeszkód nie do przeskoczenia z jednej strony mi imponowała, z drugiej w końcu zaczęłam się jej po prostu bać.

Humor wysokich lotów

Wiecie, czym ta książka mnie zaskoczyła? Humorem! Cudownym, sytuacyjnym humorem, który rozkładał mnie raz po raz na łopatki. Nie jestem w stanie zliczyć, jak często zaśmiewałam się w głos w trakcie czytania tej książki. Autor potrafił tworzyć zabawne sytuacje, przy tym bohaterowie również posiadali ostry język, którego nie wahali się używać względem siebie. Nie trudno się więc domyślić, że dialogi pełne były zabawnych zwrotów i słownych zaczepek. Mój ulubiony moment, kiedy d'Artagnan odnajduje po kolei swoich przyjaciół w karczmach, może się równać z Zagłobą tłumaczącym Rochowi, że jest jego wujem.

Słów kilka o wydaniu

Książka została napisana przez Aleksandra Dumasa w roku 1844, a według informacji z tego wydania autor przekładu na język polski pozostaje nieznany. To wielka szkoda, ponieważ chciałabym wiedzieć, kto w tak wspaniały sposób przełożył tę historię językiem, którego we współczesnych książkach już się nie spotyka. Czytanie tego majstersztyku było prawdziwą przyjemnością​. Na koniec warto jeszcze wspomnieć o samej publikacji. Gruba oprawa, niemęcząca wzroku czcionka, staranne i jednocześnie poręczne wydanie  - to wszystko składa się na przyjemność czytania, zwłaszcza kiedy książka liczy sobie 650 stron. Ukłon w stronę wydawnictwa, które tę wybitną powieść wydało w godnej jej formie. Krótko mówiąc, obowiązkowa pozycja w domowej bibliotece. Nie czekajcie długo z jej poznaniem.

Za przesłanie egzemplarza do recenzji dziękuję wydawnictwu MG.

cytat strona 518

Autor: Aleksander Dumas
Tytuł: Trzej muszkieterowie
Wydawnictwo: MG
Rok wydania: 2017
Liczba stron: 650
Gatunek: powieść historyczna, klasyka literatury
Tom: I