Katarzyna Puzyńska - Trzydziesta pierwsza

Autor: Katarzyna Puzyńska

Tytuł: Trzydziesta pierwsza

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Rok wydania: 2015

Ilość stron: 559

Autorka znana przynajmniej ze słyszenia chyba każdemu. Nadarzyła się okazja poznania twórczości pani Puzyńskiej, więc nie zważając na to, że to trzecia część, zasiadłam do lektury. 

W Lipowie przed świętami Bożego Narodzenia atmosferę psuje powrót z więzienia mordercy i podpalacza, Tytusa Weissa. Do tego we wsi pojawiają się obcy - para Szwedów grozi jednemu z mieszkańców a jakiś naukowiec kręci się po nawiedzonym lesie. To wszystko sprawi, że stare sekrety ujrzą światło dzienne. Kogo zniszczą, a kogo ocalą?

Autorka stworzyła bardzo wciągającą fabułę, w której wątki z przeszłości i teraźniejszości ładnie się mieszają i długo trzymają czytelnika w niepewności. Wielowątkowość to duży atut tej powieści, do tego dochodzi morderca, którego do końca nie potrafiłam wytypować. Byłam wodzona pod tym względem za nos i wcale mi to nie przeszkadzało. Tajemnice z przeszłości sporo namieszały w życiu wielu osób w Lipowie,  przez to dojście do prawdy było nie lada wyzwaniem.

Ilość powtórzeń dotyczących podpalenia z przeszłości i zaznaczenia kto i dlaczego tam zginął przekroczyła jakieś granice, za którymi poczułam się traktowana jak mało rozgarnięty czytelnik. To samo tyczy się Albina - chłopca w ciele olbrzyma czy na przykład sierżant sztabowej Emilii Strzałkowskiej - ile razy można w ten sposób pisać o bohaterach? Odpowiedź brzmi: zdecydowanie za dużo.

Tę panią matkę od placków, ciast i innego jedzenia miałam ochotę zatkać tymi wypiekami. Badamy sprawy pierdyliarda jak na wiejskie warunki mordów a ona z tym serniczkiem co chwila, aż się prosiło żeby ktoś tam krzyknął kobieto weź to ciasto i wyjdź!

Jeżeli chodzi o kreacje bohaterów to na uwagę zasługuje postać Tytusa Weissa - bardzo mi przypadł do gustu. Zabrakło mi trochę rozwinięcia jego losów w dalszej części książki co nie zmienia faktu, że autorka stworzyła ciekawą, dopracowaną pod względem psychologicznym postać. Jest jeszcze jeden bohater, o którym nie sposób nie wspomnieć. Tytuł Mój książkowy kutas 2016 wędruje do czarującego policjanta Pawła "kurwa, ja jebię" Kamińskiego. Jak tylko pojawiał się na kartach książki, dostawałam szczękościsku. Tak działającej mi na nerwy postaci nie spotkałam w literaturze już dawno, i zapadnie mi on w pamięci na długo.

Są fragmenty, których można się czepiać. Mimo wszystko jest to jednak dobrze skonstruowany kryminał, który trzyma w napięciu i zaskakuje zakończeniem. Jestem usatysfakcjonowana lekturą i z pewnością będę czytać kolejne książki autorki.