Katherine Rundell - Odkrywca / Rozbijmy się w dżungli /

Książka dla dzieci z reguły nie sprawia mi żadnych problemów przy recenzowaniu, bo ani fabuła nigdy nie jest jakoś wybitnie skomplikowana, ani przesłanie trudne do wyłapania - jaki więc kłopot napisać na jej temat parę takich zdań, które w miarę oddadzą to, co się w niej znajduje? Na początku lektury Odkrywcy myślałam, że opinię o nim napiszę bardzo szybko i bardzo łatwo. Myliłam się.

W wyniku katastrofy lotniczej czwórka dzieci musi poradzić sobie w amazońskiej dżungli sama. Poturbowani, przerażeni, głodni i zdezorientowani nieznajomi muszą połączyć siły i spróbować dostać się do cywilizacji. Co prawda Fred zawsze marzył o tym, żeby zostać wielkim podróżnikiem i czytał książki o różnych odkrywcach, rodzice Lilli i Maksa to botanicy, a Con ma fotograficzną pamięć, ale czy to wystarczy, by przeżyć? Niebezpieczeństwa czyhają na każdym kroku... 

"Nikt nie ostrzeże człowieka, że miłość to coś potwornego. Nie jakieś tęcze i motyle, tylko jazda na grzbiecie smoka".

Gdyby przyszło mi do głowy oceniać książkę po wydaniu, Odkrywcę na pierwszy rzut oka przypisałabym jako kolejną książkę typowo dziecięcą - kolorowa okładka, piękne ilustracje, szersza interlinia ułatwiająca samodzielną lekturę jednoznacznie kojarzy się z młodszym odbiorcą. Biorąc jednak pod uwagę, że bohaterowie w tej dżungli naprawdę muszą sobie jakoś radzić i autorka dość mocno postawiła na realizm, nie jest to książka z leciutką fabułą (oni jedzą PTASZNIKI. Tak tylko zaznaczę, że mam arachnofobię...). A gdy dołożymy do tego całą złożoność przesłania płynącego z Odkrywcy, już całkiem wyleci nam z głowy pierwsze wrażenie. To nie jest zwyczajna książka dla dzieci. 

"- Gdy dorosły mówi ci, że zrozumiesz wszystko, jak dorośniesz, nie dawaj wiary. Mam wrażenie, że pewne rzeczy są nie do pojęcia".

Kilka wniosków aż krzyczy z kart tej historii, i tak naprawdę największą trudność sprawiło mi sklasyfikowanie, które z nich są najważniejsze. Pierwszy z nich to ten, że relacje na linii rodzic - dziecko często, może nawet zbyt często nie są takie, jakich potrzebują pociechy. Są płytkie, powierzchowne, a przez to raniące - dorośli oczami tych dzieci  nie potrafią, nie chcą zwrócić na nich tak naprawdę uwagi, a one wręcz łakną ich autentycznego zainteresowania i miłości. Drugim z wniosków jest ukazanie młodemu czytelnikowi, że zgoda buduje, i nawet w ekstremalnych sytuacjach różne charaktery są w stanie wznieść się ponad różnice i współpracować. Bardzo ważną i czytelną dla dzieci lekcją wyniesioną z amazońskiej puszczy jest też ta mówiąca o trosce o przyrodę i branie  za nią odpowiedzialności.  

Post udostępniony przez Dorota Ka (@co.przeczytalam) Cze 26, 2018 o 8:57 PDT

Najgłośniej jednak woła z tej książki przesłanie, które do serca powinny wziąć sobie nie tylko dzieci: nie trzeba rozbić się samolotem w dżungli, by odkryć w sobie takie pokłady ciekawości świata i zdolność do nauki nowych rzeczy, by stać się odkrywcą - można nim być każdego dnia, w każdym miejscu, w każdej dziedzinie. Dzieci żyjące z nieograniczonym dostępem do wiedzy powinny o tym pamiętać. Internet to nie tylko gry czy kolejny youtuber z clickbaitowym tytułem na filmiku. Dzięki tej lekturze może odkryją w sobie chęć do poszukania w nim nowych rzeczy.

Byle tylko nie był to przepis na pająka z ogniska:P

A na  koniec mój ulubiony cytat:

"Pamiętajcie, żeby ryzykować. Za odwagę czekają was owacje na stojąco".

Egzemplarz recenzencki od wydawnictwa Poradnia K.

Przekład: Paweł Łopatka

cytaty strona: 260, 335, 352