Kamila Lukowicz - Ach te baby [recenzja]

Autor: Kamila Lukowicz
Tytuł: Ach te baby
Wydawnictwo: Novae Res
Rok wydania: 2016
Liczba stron: 212
Gatunek: poradnik

Czytacie poradniki? Ja polubiłam się z nimi na studiach. Miałam ich tam do przeczytania całkiem sporo, i do tej pory lubię sobie od czasu do czasu po jakiś sięgnąć. Niektóre pisane przez autorytety w danej dziedzinie kuszą bogatą bibliografią i rzetelnym podejściem do tematu. Inne z kolei uwodzą czytelnika zdroworozsądkowymi radami przedstawionymi w celny, nierzadko humorystyczny sposób. Wśród nich zdarzają się i takie, z których treścią nawet miejscami się zgadzasz, ale... no właśnie.

Ach te baby to książka, którą w zasadzie można by podzielić na dwie części. W pierwszej autorka przedstawia swój punkt widzenia dotyczący zachowań tytułowych bab i ich skutków dla związków, w drugiej skupia się na zasadach czy też radach dotyczących budowania satysfakcjonujących relacji z partnerami. Całość podzielona jest na rozdziały, które warto czytać na wyrywki, zdarzające się powtórzenia w tematach przy lekturze od deski do deski dają bowiem momentami wrażenie wałkowania tego samego w kółko. 

Jeśli chodzi o część dotyczącą budowania relacji nie mam w zasadzie zastrzeżeń - kto nie zgodzi się, że dbanie o siebie i siebie nawzajem, rozwijanie swoich pasji, dawanie sobie przestrzeni życiowej i dobór odpowiedniego partnera nie są ważne? Natomiast zgrzyty w odbiorze pojawiały się na etapie pierwszym, dotyczącym "bab". Początkowo myślałam, że może po prostu jestem taką wredną babą i stąd ten negatywny odbiór. Zapytałam o zdanie męża, ale zaprzeczył (pewnie się bał powiedzieć inaczej, wiadomo). Samo słowo "baby" ma dla mnie wydźwięk wyjątkowo pejoratywny, podsycany dodatkowo epitetami w stylu "kretynka", "debilka" (pojawiającymi się częściej niż pod adresem mężczyzn) i przemyśleniami typu:

Niestety zwykle to baby źle wybierają, kierując się na początku wszystkim, tylko nie tym, czym trzeba.

nie pozostawiał mi złudzeń, że lektura jest w jakimś stopniu przechyłem w stronę atakowania kobiet przy jednoczesnym oszczędzaniu w ocenie mężczyzn. Nie uważam, że negatywne zachowania kobiet opisane w książce nie mają destrukcyjnego wpływu na związki, bo to nie ulega wątpliwości. Nadmierne kontrolowanie, nie dbanie o siebie, brak wspólnych pasji czy wieczne narzekanie, to wszystko na pewno nie sprzyja budowaniu satysfakcjonującej relacji z mężczyzną. Jednak sposób w jaki autorka przedstawia swoje zdanie na temat kobiet wywoływał we mnie poczucie irytacji, dlatego nawet jeśli się z danym poglądem zgadzałam, to podświadomie wolałabym mieć chyba inne zdanie. Bogaty skądinąd język i styl, który nie powinien przysparzać problemów w odbiorze towarzyszy takim oto myślom:

Według mnie zdradom, w większości przypadków, też niestety winne są baby.

I chociaż w dalszej części tekstu często autorka sprawia wrażenie, że jej opinia jest nieco inna, bardziej wyważona, to jednak przy tego typu zdaniach nie odczułam, żeby były one napisane ironicznie. Dlatego podobne stwierdzenia rzutowały na odbiór nawet tych stonowanych, teoretycznie zgodnych z moimi poglądami opinii.  Ponadto generalizowanie w tego typu publikacjach  nie jest według mnie czymś złym, jeśli nie brakuje przy nim słów typu "moim zdaniem". W moim odczuciu było ich w tej pozycji zbyt mało w stosunku do nieco kontrowersyjnych treści. 

Poradnik napisany przez osobę o wyrazistych poglądach, nie da się ukryć. Krytyczny wobec obu płci, z tym że paniom obrywa się zdecydowanie mocniej, zawiera jednocześnie całkiem sensowne porady dotyczące partnerstwa. Szanuję zdanie pani Lukowicz, jednak sposób w jaki je przedstawiła nie trafił do mnie na tyle, by lektura była dla mnie satysfakcjonująca.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Novae Res.

Cytaty: strony 196, 42