Remigiusz Mróz - Ekspozycja

Autor: Remigiusz Mróz 
Tytuł: Ekspozycja
Wydawnictwo: Filia
Rok wydania: 2015
Liczba stron:480
Gatunek: sensacja

W końcu przyszła pora na to, żebym i ja poznała twórczość Remigiusza Mroza. Ekspozycja czekała w bibliotece najwyraźniej na mnie, nie mogłam jej więc tak tam zostawić. Po uporaniu się z zaległościami zasiadłam wreszcie do lektury. Oczekiwania miałam spore, wszak to książka autora, o którym czytałam chyba miliony zachwytów. Czy ostatecznie dołączam do licznego grona fanów?

Makabryczny widok na Giewoncie - nagie zwłoki mężczyzny wiszące na krzyżu. Wezwany na miejsce komisarz Forst dochodzi do wniosku, że śmierć nieszczęśnika była wyjątkowo bolesna. Jedyną wskazówką pozostawioną przez mordercę jest stara moneta znaleziona w ciele denata. Szybko okazuje się, że  Forst nie będzie miał okazji zająć się tym śledztwem. Według niego zbyt szybko. Wzbudza to jego podejrzenia, więc z pomocą pewnej dziennikarki liczącej na gorący materiał zamierza odkryć prawdę o morderstwie. Sprawy bardzo szybko zaczną się komplikować, a pole manewru zawężać. Aby znaleźć odpowiedzi trzeba będzie wiele poświęcić. Tylko czy ostatecznie będzie warto? 

Zacznę od tego, co w tej książce najlepsze, a mianowicie od akcji. Po paru stronach zaczyna się ostra jazda bez trzymanki, w której kompletnie nie miałam pojęcia, co stanie się za chwilę. Czytałam w pracy i kiedy musiałam odłożyć książkę to nie mogłam wiedzieć, czego mam się spodziewać, kiedy wezmę ją z powrotem. Bohaterowie mogli być jeszcze w tym samym miejscu przez dwie strony a równie dobrze za dwa zdania mogli wyruszać już żeby na przykład nie do końca legalnie przekroczyć granicę. Krótko mówiąc - zwroty akcji na najwyższym poziomie. Do tego dochodzi zagadka, której finału długo nie sposób przewidzieć. Całość skutecznie trzyma przy lekturze, pomimo... no właśnie.

Bohaterowie - Forst i Szrebska. Niewiele mogę o nich powiedzieć po tych blisko pięciuset stronicach. Ona jest dziennikarką, która bez wahania pakuje się z nieznajomym w sytuacje, które najbardziej napalonej na dobry temat dziennikarce powinny włączyć czerwoną lampkę. Nie wywołała we mnie swoją osobą żadnej reakcji, więc w zasadzie nie jest najgorzej - zawsze mogła irytować. Forst ma natomiast narządy wewnętrzne z jakiejś bliżej nieznanej na ziemi materii - tyle razy dostał takie lanie, że inaczej faktu jego przeżycia i sprawnego funkcjonowania nie jestem sobie w stanie wytłumaczyć. Nie przypadł mi jakoś wybitnie do gustu, ale jednym tekstem mnie kupił. Zbałamucenie starowinki na "prawdę o Smoleńsku" i przeciągnięcie jej na swoją stronę, kiedy sytuacja wydawała się nie do przejścia było naprawdę dobre.

Ilość fantastycznych wydarzeń, z których tych dwoje uszło cało szybko dała mi do zrozumienia, że to sensacja typu "nieprawdopodobne, a jednak". Czy mi to przeszkadzało? W ogóle. Wystarczyło się odpowiednio nastawić i cieszyć lekturą. Mój ulubiony Jack Reacher też niewiele ma wspólnego z normalnymi wydarzeniami i się o to Lee Childa nie czepiam. Dlaczego Forst nie może być takim super hero? 

Zakończenie było co prawda zaskakujące, ale zabrakło mi w nim szczególnego napięcia. Po tych wszystkich sytuacjach w których towarzyszyłam bohaterom, na koniec byłam przygotowana na praktycznie każdą ewentualność. No może oprócz ostatniej sceny, bo tam to rzeczywiście szczękę zbierałam z podłogi.

Książkę czyta się bardzo szybko. Wiele wątków, postaci i sytuacji nadaje jej niesamowitego tempa. Kilka brutalniejszych scen może wywołać na twarzy lekki grymas, jednak nie ma ich na tyle dużo, żeby odstraszały od lektury. Rozwiązanie zagadki dotyka tematu ważnego społecznie i zostawia z refleksją - co my zrobilibyśmy na miejscu bohatera?

Ekspozycja w ogólnym rozrachunku wypada według mnie bardzo dobrze. Ze względu na pewne wydarzenia nie każdemu podejdzie (co widać chociażby po ocenach na LC), ale jeszcze się taki nie urodził... Jestem bardzo zadowolona, że wreszcie (!) mogłam przeczytać książkę z dorobku tego autora.  I jeszcze jedno. Wiecie, jaki jest plus bycia czytelniczo opóźnionym? Druga część już jest i nie muszę na nią czekać;)

P.S. Za moje nowe, piękne logo jeszcze raz dziękuję Amandzie z bloga amandaasays.blogspot.com ;)