Gilly Macmillan - Dziewięć dni

Autor: Gilly Macmillan
Tytuł: Dziewięć dni
Wydawnictwo: Świat Książki
Rok wydania: 2016
Ilość stron: 512

Czy chcesz przeczytać o piekle na ziemi?

Rachel zabiera swojego ośmioletniego syna na spacer do lasu. Chłopiec wraz z psem pobiegł ścieżką przodem, po czym zniknął. Po kilkunastu godzinach staje się jasne, że nie zaginął, lecz został porwany. Czy rzeczywiście? Media spekulują o winie matki, a czas nieubłaganie płynie. Co tak naprawdę stało się w lesie? Czy są szanse, że Ben jeszcze żyje?

Historia opowiedziana jest z perspektywy dwóch osób: pierwszoosobowa narracja Rachel dotyczy czasu porwania jej syna. Drugą perspektywę przedstawiają nam zapisy z terapii inspektora prowadzącego śledztwo w sprawie Bena po jego zakończeniu. Przez cały czas nie wiemy, czy chłopiec żyje. Poznajemy za to bardzo dokładnie piekło, przez które przeszła matka chłopca. Obezwładniająca zmysły panika, strach, niepewność o los syna czuć przez całe dziewięć strasznych dni. Reakcja społeczeństwa, które doskonale wie co tak naprawdę się stało, hejt w internecie, prasie, akty wandalizmu to rzeczywistość, w której przyszło Rachel przeżywać ten dramat. Zaszczuć człowieka w takiej sytuacji jest bardzo, bardzo prosto.

Z drugiej strony mamy przedstawiony obraz człowieka, który nie poradził sobie ze stresem związanym ze śledztwem. Inspektor Clemo musiał opowiedzieć psychologowi historię tej sprawy, która doprowadziła go do załamania nerwowego. Śledzimy to na kartach powieści naprzemiennie z relacją Rachel. Te tragiczne wydarzenia odcisnęły swoje piętno również na nim. Czy mimo niepowodzenia nie należałoby docenić samej pracy? Czy mamy prawo domagać się skuteczności? Kolejny temat do rozważań.

Przez całą książkę czułam nie tylko niesamowite napięcie towarzyszące świetnemu thrillerowi. Autorka wciąga nas w świat Rachel do tego stopnia, że odczuwałam dosłownie fizyczny ból serca. Niepewność co do losu dziecka to jeden z największych dramatów jaki może spotkać matkę. Ogrom emocji który przetoczył się przeze mnie w trakcie lektury nie pozwoli mi zapomnieć tej historii. Sposób narracji, potęgowanie napięcia, rozwiązanie akcji - to wszystko jest na znakomitym poziomie. Ciężko uwierzyć, że to debiut. Jeśli chodzi o zakończenie, to warto szczególnie je wyróżnić. Można było spodziewać się wzruszającego, wręcz filmowego finału tej historii. Jest niestety bardziej życiowo, czyli boleśnie.

Chcieliście przeżyć katharsis? Ja także. Ale nic z tego nie wyszło. Bardzo mi przykro.

Każdy z nas uważa, że jego taka tragedia nie spotka, a tak naprawdę może spotkać dosłownie każdego z nas. Mnie, Ciebie, kogoś mijanego na ulicy. Dlatego z jednej strony śledzimy podobne historie pojawiające się w prasie, a z drugiej jednak czujemy gdzieś w głębi serca niepokój. W tym miejscu warto wspomnieć o jednej rzeczy - naprawdę uczmy siebie i swoje dzieci wstrzemięźliwości jeśli chodzi o słowa. Internet to miejsce, które może zniszczyć czyjeś życie, znamy takie historie. Warto samemu wstrzymać się i przemyśleć komentarz, który zamierzamy opublikować. Mam nadzieję, że kiedyś o bezpiecznym i odpowiedzialnym korzystaniu z internetu będą uczyć w szkole. Póki co, starsze pokolenie musi nauczyć się tego samo.

  Ta historia mogła zdarzyć się każdemu, dlatego jest tak bardzo niepokojąca.

 cytat strona 478.